Մեր պատասխանը լկտի «Չեմբեռլենին»

Աշխարհի ուշադրությունը կլանած ՄԱԿ-ի 70-ամյակը կտա՞ փոփոխվող աշխարհին հետաքրքրող մի շարք հարցերի պատասխանը: Ո՛չ: Այն կապահովի կարճատև դադար, որի ընթացքում կշարունակվեն իրական, ընդ որում` բավականին դաժան գործողությունները: Աշխարհի հզորները պարզապես հարթակ են որոնում իրենց այդ նպատակները «բարեհամբույր» փաթեթավորմամբ ներկայացնելու համար, ու ՄԱԿ-ը ամենահամոզիչ թատերաբեմն է, ուր բոլոր դերակատարների համար մենախոսության հնարավորություն կա:
Ի՞նչ կտա այն մեր փոքրիկ Հայաստանին, կախված է բազում-բազմաթիվ հանգամանքներից, սակայն առաջին հերթին` ա) աշխարհի հզորների` միմյանց հետ պայմանավորվածություններից ու առևտրից. հասկանալի է` Պուտին-Օբամա հանդիպմանը խոսվելու է նաև այս տարածաշրջանի, Ղարաբաղի մասին, քանզի գագաթնաժողովից առաջ «հայտ» ներկայացվեց միջազգային հանրությանը` ղարաբաղյան խնդրի ստատուս քվոյի փոփոխման «մասին»` Ադրբեջանի, իրականում Ռուսաստանի կողմից: Ինչպես կարձագանքի այդ փոփոխությանը «միջազգայինը», մասամբ կարելի է հասկանալ գրեթե կենդանության նշաններ հանդես չբերող, երբեմն-երբեմն հայտարարություններով հանդես եկող, երբեմն էլ տարածաշրջան եկող-գնացող ԵԱՀԿ Մինսկի խմբից: Քանզի ՄԽ համանախագահները հավասարության նշան են դնում կողմերի միջև, երբ բոլորին էլ առավել քան պարզ է` ով է խնդրի ոչ թե խաղաղ, այլ ռազմական լուծման կողմնակիցը: Ընդ որում` ՄԽ-ի այդ վարքագիծն է, որ ակտիվության է մղում թե՛ Ադրբեջանին, թե՛ Ռուսաստանին, որն էլ դանդաղորեն իրականացնում է իր պլան «բ»-ն` փորձում խաղի մեջ մտնել որպես ՀԱՊԿ խաղաղապահ «զորամիավորում», որը կտեղակայվի շփման գծում` «խաղաղեցնելու» կողմերին: Ի՞նչ գնով, ի՞նչ «պոկելով» Ադրբեջանից, առայժմ դժվար է ասել, քանզի Ադրբեջանը ԵԱՏՄ անդամ հաստատ չի դառնա:
Այս ամենին, նույն ՄԱԿ-ի գագաթնաժողովի շեմին, անչափ կոշտ հայտարարությամբ հակազդեց հայկական կողմը: Սերժ Սարգսյանը նախ ասաց` համարժեք պատասխան է տրվելու ադրբեջանական լկտի պահվածքին: Եվ ապա, երբ ասում ենք Հայաստան, հասկանալի է, որ նկատի ունենք նաև Ղարաբաղը:
Եվ չնայած հայ դիվանագետները կարծում են, որ Սերժ Սարգսյանը նույնքան դիվանագիտական հայտարարություն է արել և նոր ոչինչ չի ասել դրանով, այնուհանդերձ, հասկանալի է, որ հետաքրքիր քարտ է նետել միջազգային սեղանին` Պուտին-Օբամա հանդիպումից ժամեր առաջ: Այդ քարտի խաղադրույքը կարող է էլ ավելի մեծանալ, եթե «հարգարժան» հարբեցող-Ալիևը որոշի, որ իսկապես չի մասնակցելու ՄԱԿ-ի 70-ամյակին, ապացուցելով, որ ինքը միջազգային ընտանիքի անդամ չէ, այլ պարզ-սովորական «տեռորիստ»:
Սերժ Սարգսյանի այդ հայտարարությունը, մի կողմից, կարող է հետաքրքիր հայտ լինել Ռուսաստանի համար, որը, որպես ՀԱՊԿ «կարգադրիչ», ռազմական զարգացումների, ադրբեջանական «լկտիության» դեպքում պարտավոր կլինի «խառնվել»` ՀԱՊԿ զորամիավորումները դնել իր կողմից Ադրբեջանին վաճառված զենքի տակ, որպես «մսաղացի նյութ»:
Մյուս կողմից` Սերժ Սարգսյանն անհանգստացրել է Արևմուտքին ու ԱՄՆ-ին, թե ուրիշ ի՞նչ, եթե ոչ` ՀԱՊԿ, երբ ձեր համանախագահները և «անձամբ» դուք` ուղտի ականջում քնած, «հավասարության» նշան եք դնում «տեռորիստի» ու «խաղաղարարի» միջև ու մատը մատին չեք խփում` հարբեցող-տեռորիստին Քադաֆի, Սադամ դարձնելու համար:
Որոշե՛ք:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ