Էլեկտրոնային կայքերից մեկը «Ինչպես ճիշտ լուսանկարվել» վերտառությամբ հոդված էր զետեղել: Ի լրումն` կայքի ընթերցող ՀԱՅԿ ՄԵԼՔՈՒՄՅԱՆԸ մեկնաբանությունների սյունակում ուշագրավ կանոնների մի ամբողջ ցանկ էր ներկայացրել: Հետաքրքրեց: Փորձեցի մանրամասներ իմանալ: Հայկն ասաց, որ դրանք լուսանկարչական արվեստի ու մոդելավորման հանրահայտ կանոններ են, վաղուց հայտնի են ու գործածվում են աշխարհում: Հայաստանում, նրա խոսքով, լուսանկարչական ոլորտը նոր է զարգանում: Համապատասխան հայալեզու գրականություն չկա, նորություններն ուշ են տեղ հասնում:
Հայկ Մելքումյանը մասնագիտությամբ բժիշկ-բջջաբան է: Ներկայումս ապրում և աշխատում է Վիեննայում: ՈՒնի նաև նկարչական կրթություն, հետաքրքրվում է լուսանկարչությամբ: Այս տարի Վիեննայում միջազգային բժշկական կոնգրեսի շրջանակում տեղի է ունեցել նրա նկարների անհատական ցուցահանդեսը: Մեր զրույցի թեման լուսանկարչությունն է:
Սովորաբար «ինչպես լուսանկարելու» մասին է խոսվում: Մինչդեռ կարևոր է նաև ճիշտ լուսանկարվելը` տեսախցիկը զգալը, լուսանկարչին օգնելը:
Հայկը նշեց, որ մոդելը կամ լուսանկարվողը պետք է հասկանա, թե ինչ է ուզում լուսանկարիչը, և հետևելով նրա շարժումներին` կարողանա ճիշտ կեցվածք ընդունել. «Ի վերջո, հարկ է տիրապետել պարզագույն կանոնների: Օրինակ, մարդու հոգեֆիզիոլոգիան այնպիսին է, որ նա սկզբում նայում է նկարի վերևի ձախ անկյունը, հետո հայացքը անկյունագծով իջեցնում դեպի ներքևի աջ անկյուն: Եթե, օրինակ, լուսանկարվողը ցանկանում է թափահարել պայուսակը, պետք է այն բռնի ձախ ձեռքով, որ պայուսակը պատկերվի նկարի վերևի ձախ հատվածում, իսկ մարմինը լինի նկարի ներքևի աջ հատվածում»:
Մեր օրերում առավել ուշագրավ են վավերագրական լուսանկարները: Մանավանդ ահաբեկչությունների, պատերազմների, քաղաքացիական անհնազանդության ցույցերի պակաս չկա: Զրուցակիցս նկատեց, որ վավերագրական լուսանկարչությամբ զբաղվում են հիմնականում լուսանկարիչ-լրագրողները: Նրանք մշտապես թեժ կետերում են, որսում են աղմկահարույց դրվագներ: Իրեն հետաքրքրում են դիմանկարները. մարդու աչքերը, անկեղծ հայացքը. «Երբեմն ես մոդելին ասում եմ, որ դեռ չեմ նկարում, և նկարում եմ այն պահին, երբ նա չի սպասում: Ամենալավ նկարները հենց այդ ժամանակ ես ստանում: Շատ կարևոր են նաև կենդանությունը, շարժումը նկարներում: Դիմանկարները պետք է պատմություն պատմեն. Քիմ Քարդաշյանի նկարները հաջողության են հասնում հենց դրա շնորհիվ, նա նկարվում է մեքենա նստելիս, շինությունից դուրս գալիս, ինչ-որ բան անելիս: Դիտողը ակամայից սկսում է երևակայել, հորինել պատմությունը, պատկերացնել իրեն լուսանկարվողի դերում: Վաղուց անցել է խորհրդային սառած նկարների դարաշրջանը»:
Այսօր բոլորն են նկարում: Տեխնիկական առաջընթացն անսպառ հնարավորություններ է տալիս: Զրուցակցիս կարծիքով` շատ լավ է, որ բոլորը լուսանկարում են, նախ` շատ կարևոր պահեր արձանագրվում են նկարների և փոքր տեսանյութերի տեսքով, և հարկ եղած դեպքում դրանք կարող են օգտագործվել դատական գործընթացների ժամանակ: Բացի այդ, լուսանկարելը հաճելի զբաղմունք է: Նրա բնորոշմամբ` լուսանկարելիս քեզ պահի տիրակալն ես զգում: Լուսանկարչությունն իբրև մասնագիտություն ընտրողներին խորհուրդ է տալիս նախ գեղագիտության դասընթացներ անցնել, գույների ներդաշնակության կոմպոզիցիաներ ուսումնասիրել. «Միայն թանկարժեք տեսախցիկ ունենալը և տեսախցիկի կարգավորումներին տեղյակ լինելը լուսանկարչություն չէ: Լուսանկարիչը նախ և առաջ պետք է երևակայություն ու ճաշակ ունենա, չէ՞ որ, ինչպես արդեն ասացի, լուսանկարչությունը պատմություն է»:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ