«․․․ Եվ կնքեցին թուղթը բաղձալի, որտեղ կարմիր մելանով գրված էր․ «խաղաղությու՜ն ձեր հոգիներին, ո՜վ պժգալի արարածներ»։
Եվ երանելի սաղմոսերգուն առաքյալի վարգով հասավ հայոց ոստան ու թուղթը ներկայացրեց որպես խաղաղության պայմանագիր, քանզի մթագնյալ ամբոխը չէր հասկանում, որ հոգիների խաղաղությունը մի բան է, երկրի խաղաղությունը՝ այլ բան։
ՈՒ մինչ ցնծացյալ ամբոխը գինի էր խմում ու պիվա՝ սաղմոսերգուն մերժեց Պապ թագավորին ու իրեն հռչակեց Մեծն պոնտիֆիկ, տրիբուն, կոնսուլ ու Հայրենիքի հայր Գայոս Հուլիոս Կեսար ու մի բան էլ ավելի, քանզի Կեսարը սենատ տարավ միայն իր ձիուն ու հռչակեց սենատոր, իսկ ինքը պատգամավոր հռչակեց իր խոզին, ուղտին, խխունջին ու նույնիսկ․․․ շիրակին․․․»։
Աղազար Տարեգիր
Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ