«Մորս լեզվով՝ մորս մասին» շարքից

Զիմ մեր գըսեր՝ գինա՞ս, լաո՛,

Էրգրի կարոդ ի՜նչ մըրմուռ ի․

Մըզի չկեր թիգունկ պայող․

Հայու բախտ ուր Աստծու դուռ ի։

Էն գախ, ձգո՛ւկ, մըր ջան փրգինք,

Հոկին մացե էրգըրի մեջ․

Առանց հոկի իմա՞լ աբրինք՝

Վիզ մեր ծռո՜ւգ, անտեր ու խեղջ։

Գինա՞ս, լա՛ո, ի՜նչ ի կարոդ,

Օջախի ծո՜ւխ, մըր հող ու ջո՜ւր

Մըկա իմ սիրդ մացե յարոդ․

Շան փայ դառավ մըր տուն ու դուռ։

Աստված թուրկին չճանճըներ,

Ի՜նչ իմաներ՝ շո՞ւն էր, գե՞լ էր,

Զինք լէ, ձկո՛ւգ, շա՜տ կամճըներ,

Օր թուրկի է աշխարք բերե։

Հասմիկ ՎԱՐՈՍՅԱՆ

Մեկնաբանություններ