«Նմանվի՜ր Մամիկոնյան հային, որ զորավոր էր
դեպի հայրենի Երկիրն ու Ցեղը տածած սրբազնության
զգացումով և նրանց համար
մեռնելու իր աննահանջ կամքով»։
Գարեգին Նժդեհ
Եթե որևէ գրականագետի մասին գրելիս` նրա նախնական կերպարը կերտելուց հետո, մի քանի պերճախոս բառ կարող ես ավելացնել ու կերպարը կամբողջանա, ապա այդպես չես կարող վարվել լեզվաբանի մասին գրելիս։ Լեզվաբանի մասին խոսելիս կամ գրելիս գործածելիք բառապաշարդ էլ պիտի լավ տնտղես և ընտրս ամենակարևորները։
XIX դ․ Բաքվի նավթը և նավթամթերքները արտասահման էին առաքում Բաթումից։ Ցիստերններով բերում էին ու լցնում փայտե կամ մետաղյա տակառների մեջ, ապա բարձում նավերի վրա։ Այդպիսի տակառներ պատրաստելու համար 13 ֆիրմաներ, այդ թվում՝ Ռոտշիլդն ու Նոբել եղբայրները, Բաթումում հիմնել էին գործարաններ։ Դրանցից հինգը պատկանում էին հայերին՝ Ալեքսանդր Մանթաշյանցին, Ծովիանյան եղբայրներին, Խաչատրյանցին, Շահբազյանին և Հովակիմ Մելքոնյանին։
Մինչ Երևանը արդեն երրորդ տարին անընդմեջ քննարկում է Գյումրիում «չոր նավահանգստի» կառուցման նախագիծը, Թբիլիսին իրականացնում է այն՝ առանց ամպագոռգոռ հայտարարությունների:
Օրերս Թբիլիսիում բացվեց «չոր նավահանգիստ»՝ լոգիստիկ տերմինալ, որը կարևոր տրանսպորտային հանգույց կդառնա տարածաշրջանի համար՝ ներառյալ Հայաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանը և Ղազախստանը...