Սյունիքի «դարպասների» մասին, կամ Վահագն Խաչատրյանը զբաղված է Ադրբեջանի օրակարգի ներքին լեգիտիմացմամբ

Նիկոլ Փաշինյանի խոսնակն ընդգծել է, որ Հայաստանի Հանրապետությունը երբեք չի քննարկել, չի քննարկում և չի քննարկելու սեփական տարածքով անցնող տրանսպորտային կապուղիների այնպիսի տարբերակներ, որոնք անհամատեղելի են ՀՀ տարածքային ամբողջականության, ինքնիշխանության, իրավազորության հետ։

Սա, մեղմ ասած, պրոպագանդիստական պնդում է, որն այնքան էլ կապ չունի իրականության հետ:

Ընդամենը պետք է վերլուծել այն, ինչ նախօրեին Սյունիքում ասել է նախագահ Վահագն Խաչատուրյանը:

Վերջինս հայտարարել է, որ եթե բացվի 43 կմ ճանապարհը, «Հայաստանը զարգացման մեծ հնարավորություններ կունենա», իսկ Սյունիքը կդառնա «զարգացման դարպաս»։

Արդյո՞ք Հայաստանի տնտեսական ապագան պետք է պայմանավորենք հենց այդ 43 կիլոմետրի բացմամբ, այն էլ՝ երբ դա Ադրբեջանի հիմնական պահանջն է։

Տրանսպորտային ուղիների բացումը կարող է որոշակի տարանցիկ հնարավորություն տալ, սակայն որևէ լուրջ հաշվարկ ցույց չի տալիս, որ միայն այդ ճանապարհով Հայաստանը կդառնա տարածաշրջանային տնտեսական կենտրոն։

Տնտեսության կառուցվածքը, ներդրումային միջավայրը, ենթակառուցվածքների զարգացումը պահանջում են համալիր քաղաքականություն, ոչ թե մեկ ճանապարհի կախվածություն։

Այդ ճանապարհի շուրջ Բաքվի օրակարգը հայտնի է․ «Զանգեզուրի միջանցք»։

Սա ոչ թե տնտեսական, այլ քաղաքական պահանջ է, որը նախատեսում է Հայաստանի ինքնիշխանության նվազեցում և լրացուցիչ ռիսկեր։

Ճանապարհի բացումը կարող է քննարկվել միայն Հայաստանի օրենսդրության և վերահսկողության ներքո, ոչ թե էքստերիտորիալ կարգավիճակով։

Բայց այդ դեպքում, տարակուսելի է՝ ինչո՞ւ է Խաչատուրյանը խոսում հատկապես «43 կմ ճանապարհի» մասին:

Երբ երկրի նախագահը հայտարարում է, որ ապագա զարգացումը կախված է 43 կմ ճանապարհից, սա ոչ միայն չափազանցված է, այլև վտանգավոր՝ այն կարող է ընկալվել որպես Ադրբեջանի օրակարգի ներքին լեգիտիմացում։

Վահագն Խաչատուրյանի հայտարարությունը հակապետական և հակասահմանադրական է և հիմա կարող է քննարկվել ընդամենը մեկ հարց՝ արդյո՞ք այս մարդն իրավունք ունի զբաղեցնել Հայաստանի նախագահի պաշտոնը:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• «Միջանցքային» հայտարարություններ Բաքվից
• Ալիևը փաստացի կրկնել է Փաշինյանի միտքը
• Հայտարարություն
• Փաշինյանի երեք վտանգավոր խոստովանությունը
• Պաշտոնյաների սխալների «գինը» վճարում է ժողովուրդը
• Հայաստան–Իրան․ անվստահության ստվերը
• Թրամփը Հայաստանի համար նոր անուն է գտել
• Պարտությունները ներկայացվում են իբրև «խաղաղության նոր տրամաբանություն»
• Փաշինյանի գրառումներից հետո ստիպված ես ամաչել հերոսների հիշատակի առաջ
• Օվերչուկի հայտարարության առիթով
• Ընդդիմադիր կոնսոլիդացիայի մի քանի սկզբունքներ
• Կարապետյանների 500 մլն դոլարանոց հայցը և հնարավոր լուծումները
• Հայ-ադրբեջանական խաղաղության նախաստորագրված տեքստի ականները
• Բանակցությունների սեղանին դրվածը մեր անվտանգության ու ինքնիշխանության հարցն է, ոչ թե հավասարակշռված խաղաղության մոդելը
• Վաշինգտոնի «խաղաղության» իրական գինը
• «Թրամփի ճանապարհը». միջանցք՝ արևմտյան փաթեթավորմամբ
• Վաշինգտոնի հանդիպման իրական խաղադրույքը
• ԱՄՆ-ը փորձում է Ադրբեջանը ներքաշել հակաիրանական կոալիցիայի մեջ
• Այսօր Երևանը սպասում է Ջենիֆեր Լոպեսի համերգին. իշխանության PR՝ կոռուպցիոն ռիսկերով
• Քոչարյանի «երկու մեծ բևեռի» թեզը. իրականությա՞ն, թե՞ մանիպուլյացիայի մասին

Մեկնաբանություններ