Նոբելյան մրցանակը դարձել է մեր օրերի «նոբելյան սվաղը»՝ մակերեսային փայլով, բայց խորքում անփոփոխ կրակով։
Դա խաղաղություն չէ, որ բխում է սրտից ու փոխադարձ հարգանքից, այլ արտաքին շեշտադրում՝ տեսողական ու փառաբանության համար։
Իբր աշխարհին ցույց են տալիս փայլեցված, սպիտակեցված պատը, բայց ներսում՝ կրակը, ածուխը, դժգոհության բոցերը երբեք չեն մարում։
Դա այն խաղաղությունն է, որ միայն լուսանկարի, մամուլի հաղորդագրության և ճառերի մեջ է գոյություն ունենում, բայց իրականության մեջ ընդամենը ժամանակավոր շերտ է՝ մինչև հաջորդ պայթյունը։
Արդյո՞ք երբևէ կտեսնենք իրական, խորքային խաղաղություն։
Մարի ԳՐԳՈՋԱՅԱՆ