ԱՆՊՏՈՒՂ ԹԶԵՆՈՒ անեծքը, իմ կարծիքով, Ավետարանի ամենադրամատիկ, ամենաուսանելի ու միաժամանակ ամենաարդար պատումներից մեկն է։

Սիրելինե'ր, մեր հոգևորականներից ոմանք, որպեսզի մեղմեն ԼԳԲՏ-ականների դեմ եղած արդարացի զայրույթը, շտապեցին սխալ հետևություն անել, թե իբր սուրբ եկեղեցու դուռը բաց է, որ նրանք ելնեն-մտնեն: Սակայն և բնականաբար, անտրամաբանական է, երբ հայտնի է որևէ մեկի պիղծ լինելը, նրան ոչխարների հոտի մեջ մուտք թույլատրել, որպեսզի պիղծերը առավել առողջներին չվարակեն` իրենց ապականված «աստրալ» դաշտով:

Սաղմոսիւք եւ օրհնութեամբ եւ երգօք հոգեւորօք անդադար փառաւորեմք զՀայր եւ զՈրդի եւ զՍուրբ Հոգիդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեան յաւիտենից. ամէն:

«Ով կատարում է կամքը իմ Հոր, որ երկնքում է, նա՛ է ինձ եղբայր, եւ քո՛ւյր, եւ մա՛յր» (Մատթեոս 12:46-50), խոսքով՝ Աստծո Եկեղեցի՛ն է հաստատվում որպես Հոգեւոր ընտանիք:

Այսօր Սուրբ Հարությանը նախորդող կիրակի օրն է և մեր Եկեղեցին նշում է Ծաղկազարդը։ Այս տոնը խորհրդանշում է Քրիստոսի հաղթական մուտքը Երուսաղեմ և զուգադիպում է գարնան սկզբի հետ: Տոնը կարծես գալիս է՝ թարմություն ու գարուն բերելու մեր սրտերին։

Ի գիշերի եւ ի տուընջեան եւ յամենայն ժամու անդադար փառաւորեմք զՀայր եւ զՈրդի եւ զՍուրբ Հոգիդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

«Ահա՛ քո մայրը». Իր մոր՝ Մարիամի համար խաչափայտի վրայից պատվիրեց Հիսուս Հովհաննես աշակերտին, ում սիրում էր:

Այսօր պահքային գրառումս մի քանի անգամ գրեցի, հետո ջնջեցի ու նորից գրեցի։

Լո՛ւր ձայնից մերոց, Տէր Աստուա՛ծ մեր, ընկա՛լ զաղաչանս մեր, զհամբարձումն ձեռաց մերոց եւ զբանս աղօթից՝ սրբելով զերեկոյի պատարագս մեր ի հոտ անուշից ի հաճոյս Քեզ պատրաստել:

Որովհետեւ Հիսուսի մարդեղենությունը Մարիամ Կույսով էր: Եվ Մարիամը իրենով իսկ Հիսուսին փոխանցեց Դավիթ արքայի հոգեւոր ողջ ժառանգությունը: Եվ մոր կողմից մարդ Հիսուս այդ ժառանգությամբ էր ասում. «Ես Դավիթ արքայի Որդին եմ»: Եվ շատ բաներ, որ Հիսուս որպես Աստված «դեռ ժամանակը չէ» ասելով՝ չէր կամենում անել, սակայն Իր գերազանց մոր մարդկային խղճմտանքին տեղի տալով՝ իրականացնում էր, ինչպես, օրինակ, Կանա քաղաքի հարսանիքում, ուր գինին չբավարարեց, եւ Հիսուս մոր ո՛չ թե խնդրանքով, այլ նրա պահանջո՛վ ջուրը գինու վերածեց. «Այս առաջին նշանն էր, որ Հիսուս արեց Գալիլիայի Կանա քաղաքում՝ որպես սկիզբը նշանների եւ հայտնեց իր փառքը, ու նրա աշակերտները հավատացին նրան» (Ավետարան ըստ Հովհաննեսի, 2:1-11):