ՌԴ նախագահի 8 թեկնածու` ովքե՞ր են նրանք

ՌԴ ԿԸՀ-ն հայտարարել է, որ նախագահի թեկնածուների գրանցմանն անհրաժեշտ ստորագրությունների ստուգումն անցել են 8 հավակնորդ:

1. Սերգեյ Բաբուրին` «Ռուսական համաժողովրդական միության» թեկնածու: 90-ականների հայտնի քաղաքական գործիչ, որ չունի նախկին հանրաճանաչությունը: Եղել է ՌՍՖՍՀ Գերագույն խորհրդի և Պետդումայի պատգամավոր, Պետդումայի խոսնակ 90-ականների վերջին: 10 տարի առաջ աշխատանքն ավարտել է Պետդումայում և այլևս չի ընտրվել: Սերգեյ Բաբուրինը «Ռուսական համաժողովրդական միություն» ազգային-պահպանողական կուսակցության հիմնադիրն է, նախագահի թեկնածու առաջադրել է կուսակցությունը: Ազգայնական «Ռուսական քայլերթերի» կազմակերպիչներից էր Մոսկվայում: Մասնակցության ձևը` կուսակցական առաջադրում: Նախորդ ընտրություններին չի մասնակցել:

2. Պավել Գրուդինին` կոմկուսի թեկնածու, սովխոզի տնօրեն, սիրում է Ստալինին, ելակ, բեղավոր է: Նախագահական ընտրարշավի ամենաանսպասելի թեկնածուն` մինչև դեկտեմբերի վերջին կոմկուսի համագումարում առաջադրումը մտադրությունների մասին չի հայտնել: Լենինի անվան սովխոզի` երկրում ելակի ամենահայտնի արտադրողի, տնօրենն է: Մինչև վերջերս կապ չի ունեցել կոմունիստների հետ, 2000-ին եղել է թեկնածու Պուտինի վստահված անձը, մինչև 2010-ը «Միասնական Ռուսաստանի» անդամ էր: Հեռուստաեթերում բացասական մեկնաբանությունների ու վարկաբեկիչ նյութերի քանակով առաջատարն է: ԶԼՄ-ները գրում են, որ նա մոռացել է նշել արտասահմանյան հաշվեհամարները, հանգստացել է արտասահմանում, վաճառել է սովխոզի հողերը: Քննադատությանն արձագանքում է կտրուկ: Ստալինին անվանել է վերջին 100 տարվա լավագույն ղեկավար: Մասնակցության ձևը` կուսակցական առաջադրում: Նախորդ ընտրություններին չի մասնակցել:

3. Վլադիմիր Ժիրինովսկի` լիբերալ-դեմոկրատների թեկնածու, էքսցենտրիկ պոպուլիստ, ընտրություններին մասնակցում է 6-րդ անգամ: Լիբերալ- դեմոկրատների անփոփոխ առաջնորդը 4 անգամ եղել է ՌԴ նախագահի թեկնածու, մեկ անգամ ՌՍՖՍՀ նախագահի թեկնածու և ոչ մի անգամ նույնիսկ երկրորդ չի դարձել: Ընտրություններից հրաժարվել է 2004-ին` առաջադրելով իր թիկնապահ Օլեգ Մալիշկինին: Չնայած պարտություններին` շարունակում է առաջադրվել: Գուցե պատճառը պետական ֆինանսավորումն է, որ կուսակցությունը ստանում է ընտրություններին մասնակցելու համար, գուցե իր ինստիտուտին նվիրված շենքը Մոսկվայի կենտրոնում: Հունվարի 26-28-ի հարցման տվյալներով` Ժիրինովսկուն պատրաստ է ձայն տալ 5,9 %-ը: Մասնակցության ձևը` կուսակցական առաջադրում: Նախորդ ընտրությունների արդյունքները` 1996` 5,7 %, 2000` 2,7 %, 2008` 9,35 %, 2012` 9,35 %:

4. Վլադիմիր Պուտին` գործող նախագահը 3 անգամ եղել է նախագահ: Նորից կընտրվի: Չորրորդ անգամ պատրաստվում է նախագահ դառնալ 2000-ից: Մեկ անգամ կարճ` 4 տարով երկիրը տվել է Դմիտրի Մեդվեդևին, հետո նորից է ընտրվել: Քննադատները նշում են, որ Պուտինի առաջադրումը Սահմանադրությանը հակասում է, բայց ԿԸՀ-ն հոդվածը մեկնաբանել է, որ չի կարելի առաջադրվել 2 անգամից ավելի անընդմեջ: Սոցհարցումներով կստանա 70 %: Մասնակցության ձևը` ինքնառաջադրում: Նախորդ ընտրությունների արդյունքները` 2000` 53 %, 2004` 71,31 %, 2012` 63,6 %:

5. Քսենիա Սոբչակ` «Քաղաքացիական նախաձեռնության թեկնածու: Ընտրություններին մասնակցությունը համաձայնեցրել է Պուտինի հետ, բայց հերքում է: Հեռուստահաղորդավար ճանաչելիության 90 %-ով, Պուտինի նախկին պետի` Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքապետ Անատոլի Սոբչակի դուստրը: Առաջադրումից առաջ հանդիպել է Պուտինին ու քննարկել առաջադրումը: Իր խոսքով` նախագահը դժգոհ էր: ԶԼՄ-ների կարծիքով` նրա առաջադրումը որոշվել է Կրեմլում` ընդդիմադիր Ալեքսեյ Նավալնուց ուշադրությունը շեղելու համար: Ամենաարմատականն է բոլոր թեկնածուներից: Բռնակցված Ղրիմն անվանում է ուկրաինական (իրավականորեն), քննադատում է Չեչնիայի նախագահ Ռամզան Կադիրովին ու եկեղեցին: Մասնակցության ձևը` ընտրություններից առաջ անդամակցել է Անդրեյ Նեչաևի «Քաղաքացիական նախաձեռնությանը» և առաջադրվել այդ կուսակցությունից: Նախորդ ընտրություններին չի մասնակցել:

6. Մաքսիմ Սուրայկին, «Ռուսաստանի կոմունիստների» թեկնածու, ընկեր Մաքսիմը կոմկուսի սպոյլեր կուսակցության միակ հայտնի անդամն է: «Ռուսաստանի կոմունիստները» կապ չունեն Ռուսաստանի մեծությամբ երկրորդ կուսակցության հետ: Սուրայկինը կուսակցությունը գրանցել է 2012-ի, երբ թույլատրվեց նվազագույնը 500 անդամով քաղաքական ուժի գոյությունը: ԽՄԿԿ-ի իրավահաջորդ կոմկուսը մի անգամ նույնիսկ դատի է տվել «Ռուսաստանի կոմունիստներին» կուսակցական խորհրդանիշներն օգտագործելու համար, բայց դատը տանուլ է տվել: Մասնակցության ձևը` կուսակցական առաջադրում: Նախորդ ընտրություններին չի մասնակցել:

7. Բորիս Տիտով` նախագահի լիազոր ներկայացուցիչ, որ մրցակցում է նախագահին: Ձեռներեցների իրավունքների պաշտպանության հարցով նախագահի լիազոր ներկայացուցիչ Բորիս Տիտովը ամռանն ասում էր, որ մտադիր չէ ընտրություններին մասնակցել, դեկտեմբերին միտքը փոխեց: Տիտովի ընտանիքը «Աբրաու Դյուրսո» շամպայն գինիների գործարանի տերն է, երկար տարիներ Տիտովը այդ ընկերության տնօրենների խորհրդի նախագահն է եղել: Նա «Աճի կուսակցության» նախագահն է: Պետդումայի ընտրություններում ստացել է 1,29 %: Վարկանիշը 0,3 % է` 2018-ի հունվարի 26-28-ի հարցումներով: Իբրև նախագահի աշխատակազմի անդամ` ընդգրկված է ԱՄՆ ֆիննախի «Կրեմլյան ցանկում»: Մասնակցության ձևը` կուսակցական առաջադրում: Նախորդ ընտրություններին չի մասնակցել:

8. Գրիգորի Յավլինսկի` «Յաբլոկո» կուսակցության թեկնածու, 90-ականներին հանրաճանաչ կուսակցության նախագահը 15 տարում ոչ մի անգամ Պետդումայի պատգամավոր չի ընտրվել, 2 անգամ մասնակցել է նախագահական ընտրություններին` 1996-ին ու 2000-ին: 2012-ին ԿԸՀ-ն նրան չգրանցեց` պատճառաբանելով ստորագրությունների խոտանը (2012-ին ոչխորհրդարանական կուսակցության թեկնածուն պետք է ներկայացներ 1 միլիոն ստորագրություն): Հարցման տվյալներով` նրան ձայն կտա 0,9 %-ը: Մասնակցության ձևը` կուսակցական առաջադրում: Նախորդ ընտրությունների արդյունքները` 1996` 7,34 %, 2000` 5,8 %:
ВВС

Հ.Գ. Մեկը յոթի դեմ անհավասար պայքարում: Եթե նույնիսկ իրար գումարեք յոթի հնարավոր տոկոսները` 10-ի չի հասնի: Ինչու՞ են, ուրեմն, նրանք առաջադրվում: Մասնակցության սկզբունքն օլիմպիական է` կարևոր մասնակցությունն է, ոչ թե հաղթանակը: Ոմանք որոնում են հանրաճանաչություն: Ոմանք քաղաքական խնդիրներ են լուծում: Ոմանք զվարճանում են ու փող են աշխատում: Բոլորը Պուտինին ապահովում են այլընտրանքային ընտրության պատրանք ու ժողովրդավարական ընտրությունների իմիտացիա` անմրցակից պայքարում: Ի վերջո` ցանկացած ընտրություն նաև շոու է, իսկ շոուն պիտի հետաքրքիր լինի: Պուտինի գլխավոր խնդիրը մնում է ընտրողների մասնակցությունն ապահովելը, մրցակիցների հարց նա չունի: Միակ մրցակիցը ռուսաստանցիների անտարբերությունն ու իներտությունն է, որ նրա կառավարման տարիների քաղաքականության հետևանքն է: Փաստացի` Պուտինը պայքարելու է ինքն իր դեմ ու հաղթելու է ինքն իրեն:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ