-
23.09.2025|
17:24
ՖԵԼԻՔՍ ԲԱԽՉԻՆՅԱՆՆ իր գրական գլուխգործոցներից մեկի` «Déjà vu» (Դեժավյու) վիպակի համար տարիներ առաջ բնաբան էր ընտրել Մահաթմա Գանդիի կողմից հրովարտակի պես հնչեցված հետևյալ արտահայտությունը. «Ապրիր այնպես, կարծես մեռնելու ես վաղը»...
-
23.09.2025|
12:31
Հինգ տարի չէի կարողանում Նարեկ սարկավագին ՖԲ ընկերներիս ցանկից հանել։ Ընդհանրապես զոհվածների էջերը դժվարությամբ եմ հեռացնում։
Այսօր համարձակվեցի...
-
21.09.2025|
16:15
Արարատ-Մասիսը ինքնին և ինքնըստինքյան դարձել է Հայաստանի թուրքացման դեմ ինքնաբուխ պայքարի գլխավոր խորհրդանիշն ու դրոշը։ Այդպես էլ պետք է լիներ. չէ՞ որ թուրքերն ու նրանց խամաճիկները փորձում են հապշտապ ջնջել հայկական ինքնությունը և քայլ առ քայլ ուծացնել հայ ժողովրդին...
-
18.09.2025|
15:13
Կրկին հիշեցնեմ սրբազան Արարատ-Մասիսի մասին մեր ռազմիկ-պատմիչ Եղիշեի քիչ հայտնի խոսքը` ասված տակավին 5-րդ դարում.
«Երկու գետով և [Նոյյան] տապանով շատ ավելի բարձր ենք, քան բազում [ազգերը]»...
-
18.09.2025|
11:32
- Ինչպե՞ս ես, Շիրազ:
- Մասիսի պես:
- Այսի՞նքն:
- Հավերժակա՛ն:
- Իսկ ինչպիսի՞ն է Մասիսը...
-
18.09.2025|
11:07
«Արարատն ընդդեմ Արագածի» արհեստական, հիմարագույն և վտանգավոր հակադրությունը նույնն է, ինչ կռվացնել եղածը կորցրածի հետ:
Եվ սա անթաքույց անբարո է, քանզի երկուսն էլ քոնն են՝ ինչպես չես կարող մոռանալ պատանդ ընկած ավագ որդուդ, հրաժարվել նրանից, չկախել նրա լուսանկարը պատից և դա հիմնավորել կրտսերին սիրելու ցնորքով...
-
17.09.2025|
11:01
Ստահակը հերթով ռետինում է խորհրդանիշները… արդեն երրորդ օրն է, և ես փորձում եմ հասկանալ՝ հաջորդը որին է հասնելու...
-
16.09.2025|
11:49
Պապս՝ Բլեն, մայրիկիս հայրը, Հին Բայազետից գաղթածների՝ ցեղասպանությունից փրկվածների սերունդ էր, Գավառում հաստատված իմ իշխան ապուպապի թոռն էր:
Սիբիրից որ հետ է գալիս (հազվագյուտ հետ եկածներից էր)՝ մի ոտքով ու ծանր կոպալով, զրոյից գումար է վաստակում և ունենում ևս 4 երեխա...
-
15.09.2025|
17:40
Աշխարհի գրեթե բոլոր ժողովուրդներին հաջողվել է գոյատևել, եթե նրանք իրենց պատկերացրել են ոչ միայն գծված վարչական սահմանների ներսում, այլև՝ իրենց հոգևոր ու պատմական հիշողությամբ ամրագրված աշխարհագրության մեջ...
-
15.09.2025|
11:03
Մոտ 15 տարի առաջ Հայաստանում մի «թատերախումբ» էր գործում, որն «ինտերակտիվ» ներկայացում էր խաղում: Կարծեմ անվանումն էր «Ծառը»: Ներկայացումն այն մասին էր, որ երկու հարևան վիճում են մի ծառի համար, որը մնացել էր երկրորդ հարևանի ցանկապատից այն կողմ...