Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Պարզապես հայ բժշկի խիղճն է ծանր

Պարզապես հայ բժշկի խիղճն է ծանր
16.04.2019 | 00:59

Ցավալի է, բայց փաստ. առողջական տարբեր խնդիրներ ունեցող ՀՀ հպարտ քաղաքացիները ողողել են հարևան Վրաստանի հիվանդանոցները: Ինչու՞… որովհետև Վրաստանում բուժվելն անհամեմատ էժան է: Իմա` մատչելի: Այսքանը որպես ասելիքիս սկիզբ: Հավելեմ և այն, որ ստորև ներկայացվողը ո՛չ կոչ է «թավշյա հեղափոխություն» իրականացրած մեր հայրենակիցներին, ո՛չ էլ ուղերձ, այլ պարզապես տեղեկատվություն սրտային և այլ պրոբլեմներ ունեցողներին:


Ամենևին էլ գաղտնիք չէ, թե Հայաստանում որքան են տարածված տարբեր, հատկապես սրտային հիվանդությունները: Սրտի պարագայում հաճախ ելքը մեկն է` ստենտավորում: Հիվանդները, սակայն հեշտությամբ չեն դիմում այդ քայլին, որովհետև այն բավականին թանկ է, շատերին ոչ հասանելի: Ամեն մեկը չէ, որ այսօր ի վիճակի է միլիոններ վճարելու և սիրտ ստենտավորելու: Դե եկ 1 կամ 2 միլիոն վճարիր առողջությանդ համար, երբ ստացածդ…
Եզակի չեն և դեպքերը, երբ անվճարունակ հիվանդին օգնության ձեռք են մեկնում հարազատներն ու հարևանները:


Համագյուղացուս` Սամվել Շահկալդյանին, առավոտ շուտ հանդիպեցի Այգեստանի կենտրոնական փողոցում: Դանդաղ քայլում էր:
-Ինչու՞ ես խեղճացել, ի՞նչ է պատահել,- զարմացա ես: Շինարար այդ մարդուն միշտ տեսել եմ առույգ, հպարտ քայլելիս:
-Սիրտս ստենտավորել են,- եղավ պատասխանը:
-Թա՞նկ նստեց:
-Չէ, ինձ վրա էժան նստեց: Ընդամենը մեկ միլիոն, այն էլ` Թիֆլիս գնալ-գալով: Երևանում 2 միլիոն 200 հազար էին ուզում:
-Նորմա՞լ ես զգում,- հարցրի:
-Վիրաբույժը երիտասարդ տղա էր: Շա՜տ մարդկային: Երբ պարզվեց, որ պետք է տեղադրվի նաև չորրորդ ստենտը (գիտեր, որ այլևս փող չունեմ), ասաց` մի՛ անհանգստացեք, ամեն ինչ կկատարվի Ձեր ունեցած գումարի սահմաններում: Իսկ մեզ մո՞տ… Ռադիկին (մեր գյուղացի է, 50-ին մոտ մարդ-Ս.Հ.) նույնպես խորհուրդ ենք տվել, որ գնա Վրաստան:
Համագյուղացուս «իսկ մեզ մո՞տ» արտահայտությունը պտտվում էր ուղեղումս: Մտաբերեցի, թե «Իրատեսի» գեղարվեստական խմբագրի` նկարիչ Նիկօյի հետ ինչպես էին վարվել, երբ ծանր վիճակում շտապօգնությամբ տեղափոխել էին հիվանդանոց: Մինչև կինը չէր ստորագրել փաստաթուղթը` պարտավորվում է վճարել անկախ ելքից (իմա` անկախ փաստից` Նիկօն կապրի՞, թե՞ կմահանա), նրան չէին ընդունել:
ՈՒրախ էի, որ Սամվելն առողջ է, բայց տխուր էի Նիկօյի համար (կինը համոզված է, որ նա տգետ ու ագահ բժիշկների զոհը դարձավ), տխուր էի իմ երկրի համար:


Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
Հ.Գ. ՀՀ-ում ապրանքների թանկ լինելը պայմանավորում են ճանապարհածախսով. այլ երկրներից դրանք բերում են նավերով, վագոններով, ցամաքային տրանսպորտով: Հետաքրքիր է` ստենտներն է՞լ են ծանր նավերով ու վագոններով բերում: Իհարկե` ո՛չ: Պարզապես հայ բժշկի խիղճն է ծանր: Պարզապես, ինչպես ասում է «Իրատեսի» փոխխմբագիր Լիլի Մարտոյանը` նմանները ոչ թե Հիպոկրատի, այլ Հերոստրատի երդում են տվել:
Ականջդ կանչի, մեր օրերի ՀՀ գլխավոր բժշկապետ, ի՞նչ կասես այդ մասին: Ինչո՞վ կբացատրես մերոնց ագահությունն ու Վրաստանում առկա գների հետ եղած ահավոր տարբերությունը: Վատ չե՞ս զգում, որ քո երկրի (ինչպես դու ես ժամանակին ասել` «չմո երկրի») հպարտ քաղաքացին իր առողջական հարցերը լուծելու համար հասնում է Վրաստան:
Հարցս, ի դեպ, ոչ թե բժշկության որակի, այլ գումարի մասին է:

Դիտվել է՝ 12876

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ