Ակտիվ շրջանառության մեջ է դրվել «Հայաստանը Վրաստանին տարածքներ կհանձնի» վարկածը:

Հայաստանի ու հայ ժողովրդի հասցեին կրկին սպառնալիքներ են հնչել ինչպես անատոլիական, այնպես էլ կասպյան թուրքերի կողմից։

Այժմ լայնածավալ պատերազմը Ռուսաստանի և հավաքական Արևմուտքի միջև, չտեսնված պատժամիջոցների և ռազմական գործողությունների ծավալմամբ, աստիճանաբար հանգեցնում է նոր մասնակիցների ընդգրկման աշխարհի տարբեր տարածաշրջաններում:

Հետաքրքիր բան է ստացվում. Վրաստանը չի միանում հակառուսական սանկցիաներին, բայց, միևնույն է, Արևմուտքը Վրաստանին ընդունում է որպես Արևմուտք գնացող ու հավատում է։ Դե, իսկ ռուսներն էլ, թեկուզ չնչին բանի համար, իրենց հերթին շնորհակալ են լինում վրացիներին, մի բան էլ՝ գովում նրանց։

Ամերիկան եռում է Բայդեն-Թրամփ պայքարից, Իսրայելը ոչնչացնում է Գազայի հատվածը, Ռուսաստանը ՈՒկրաինայում գրավել է Ավդեևկան, սակայն այդ պատերազմի վերջը չի երևում, այդ կռվում հաղթողներ չեն լինելո...

Մյունխենում աշխարհը բաժանվեց նոր սկզբունքով. ԱՄՆ-ի նախագահական գալիք ընտրություններում Թրամփի վստահ հաղթանակի ֆոնին ԱՄՆ-Եվրոպա հարաբերությունների թուլացումը հանգեցրել է նրան, որ Մյունխենում ոչ պաշտոնական մակարդակով Եվրոպական արևմուտքը որոշել է հանձնել Ուկրաինան ՌԴ-ի ողորմածությանը` козел отпущения, как говорится. ռուս-ուկրաինական հակամարտությունը մոտակա 6-7 ամսվա ընթացքում կավարտվի:

Նիկոլն իր ոհմակի հետ միասին տարբեր առումներով հասունացրել է Ադրբեջանի հարձակումը Հայաստանի վրա, և անմիջական պատասխանատուն է լինելու գրեթե անխուսափելի պատերազմի:

Ադրբեջանցի պատգամավորը Հայաստանը ամբողջությամբ զինաթափելու կոչ է անում։ Սա հիշեցնում է ՊԲ-ն զինաթափելու մասին կոչերն ու տարվող քարոզչությունը:

Կայսրությունները կամ կայսերական անցյալ ու մտածելակերպ ունեցող պետությունները ոչ բարեկամ երկրների դեմ պայքարում հիմնում են 5-րդ շարասյուն՝ հովանավորելով, լրտեսական ցանցեր ստեղծելով և լրտեսական գործունեության համար կոմունիկացիաներ զարգացնելով։

Հայաստան-Ադրբեջան խաղաղության պայմանագրի ճակատագիրը կապված է Ադրբեջան-Նախիջևան կապուղու կամ, այսպես կոչված, Զանգեզուրի միջանցքի հետ: Ժամանակին այս միջանցքը շաղկապված էր նաև Լաչինի միջանցքի և Արցախի ճակատագրի հետ: Հայկական դիվանագիտությունը, ցավոք, ժամանակին չկարողացավ օգտագործել այս հանգամանքը, որով հնարավոր էր կանխել Արցախի կորուստը. Պատճառը, իհարկե, Արևմուտքի կոշտ ճնշումն էր և պայքարը կապուղիների վրա ՌԴ հատուկ ծառայությունների ու սահմանապահների վերահսկողության դեմ: Ինչևիցե, անցածն արդեն անցած է: Երբեք էլ կորսվածը մեզ չի հաջողվում վերադարձնել, որովհետև պակասում է քաղաքական հեռատեսությունը, կանխատեսելու կարողությունը: