Գիտելիքային ու մենթալիտետային սովի պայմաններում հասարակությունը բազմահարկ հիերարխիկ կառույցից վերածվում է մի կամ երկու հարկանի պարզունակ կառույցի, որտեղ բոլորը կենսաբանական մակարդակի պահանջարկի ու առաջարկի դաշտում են...

Արցախցի ընկերս ասում է. «Երբ Արցախում էի, ամեն ինչ դեռ նորմալ էր, հայաստանաբնակ բազմաթիվ ընկերներ հեռախոսով, մեսինջերով իրենց հարգանքն ու համերաշխությունն էին հայտնում։ Անկեղծորեն ասում էի, որ եթե լինեն Արցախում, մեր տան դռները միշտ բաց են իրենց առաջ։ Նույնն էլ իրենք էին ասում` եկար Երևան, Գյումրի և այլն, գլխիս վրա տեղ ունես, ախպերս։ Եվ սա ասում էին բազմիցս իրար հերթ չտալով, առիթ թե անառիթ...

«Ազատություն» ռադիոկայանի ռեպորտաժն էի նայում, որում ասվում է, որ Հովիկ Աղազարյանը մտահոգ է, քանի որ արդեն երկու շաբաթ է իր հեռախոսը չեն վերադարձնում և ինչ ասես կարող են անել դրա միջի տեղեկատվության հետ:

ՈՒ՞մ փողերով սպանվեցին ընկերս՝ ԵՊՀ Պատմության ֆակուլտետի Հայոց պատմության ամբիոնի վարիչ, արևելագետ, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ ԳԱԱ Արևելագիտության ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող Արտակ Մովսիսյանը, և շատ ուրիշներ: Այս հարցի պատասխանն օրերս ստացվեց COVID- 19- ի հարցերով կոմիտեից, ահա այն հակիրճ՝ ԱՄՆ- ի…

Մի նոր բան են մոգոնել էս մուտիտի հանճարները, թե բա` Հայրենիքը դա պետությունն է։ Քանի որ և՛ իրենց, և՛ իրենց հետևող մասսայի ուղեղները դատարկ են, դրանց աչքին խելոք բան է երևում...

Սկսենք նրանից, որ հաղթանակած Արցախի ղեկավարը, ով Տեր-Պետրոսյանի հրավելով ստանձնեց ՀՀ վարչապետի պաշտոնը 1996-ին, չէր կարող «բոմժ» լինել, ինչպես դա ներկայացնում են նիկոլական ժեխնյուսերը և ժեխափթիրները, որը խայտառակություն է և չեն հասկանում, որ դրանով ծաղրում են մեզ: Որպես անասնական զառանցանքի ապացույց ներկայացնում են Քոչարյանների ընտանեկան լուսանկարը, որտեղ նրանք հագնված են այդ ժամանակների` 1994-95 թվականների մոդայով, ունեն այդ ժամանակներին ընդունված տեսք ու հրճվում են այդ նկարի վրա:

Մեր հանրությունը այնքան խոցելի է, որ յուրաքանչյուր մեկի հայտարարությունը կարող է չափազանց լուրջ ընդունել ու համարել իրականություն։

Ընդդիմադիրներս արդեն 6.5 տարի փաստեր ու ապացույցներ ենք բերում՝ հիմնավորելու, որ Նիկոլի իշխանությունը ձախորդ է, կապիտուլյանտ, պատուհաս, աղետաբեր և այլն, ինչին նա ու իր թիմակիցներն արձագանքում են անիմաստ, ինքնանպատակ ու անբովանդակ լեզվանիությամբ և հակադարձումներով:

Փաշինյանի թեզերը, որոնք ուղղված են մեր պետության ու հասարակության հիմքերը սասանելուն, արժեքները ջախջախելուն, ձևակերպվում են կա՛մ կիսաճշմարտությունների, կա՛մ էլ ամբողջությամբ ստերի վրա։ Ամբողջությամբ ստի վրա հիմնված էր այն բարբաջանքը, որ, իբր, աշխարհը մեզ ընկալում է որպես ազգ-նահատակ։

Մենք՝ հայերս, հայրիշխանական արժեհամակարգի կրողն ենք և տղամարդուն միշտ տրվել է առանձնահատուկ հարգանք, պատիվ, բայց նաև մեծ պատասխանատվություն։ Մեր ծնողները միշտ մեզնից ավելին են պահանջել, ակնկալել: