Շահի ու կորուստների անվերջ կռիվ է

Ոչ անվերջանալի ողբին, ոչ ուշացած հանճարեղ լուծումներին, ոչ էլ «բա ես ասում էի, չէ՞» ասողների բանակին միանալու ցանկություն բոլորովին չկա, քանի որ այս ամենը, առկա բազմակողմանի անկապության պայմաններում, անխուսափելի էր և դեռևս է՛։

Միայն իրատեսության կոչ, որը, հնարավոր է, նույնպես անիմաստ է։

Սեփական մեծ ու փոքր սխալների անվերջ շարանի արդյունքում հիմա չկա որևէ հզոր կամ կիսահզոր մեկը, որը մեզ բանի տեղ կդնի ու որը կուզենա լրջորեն խոսել մեզ հետ։

Շահի ու կորուստների անվերջ կռիվ է, իսկ մենք, կործանվելու պատրաստ, տգետ ու մանր ժուլիկներ ենք։

Պավել Բարսեղյան

Մեկնաբանություններ