Առանց չափազանցության՝ ինչ-ինչ առումներով Լոռվա աղետը հիշեցրեց 88-ի երկրաշարժի ցավը:
Ժողովուրդը ինքնասփոփանքի մի խոսք ունի՝ ինչ լինում է, թող ժեշտին լինի, մարդուն բան չլինի, ամեն ինչին ճար կա, մահը ճար չունի:
Շարժման ընթացքը, փուլայնությունը, ակտիվությունը, քայլերը, ժամկետները և այլ բաներ կարող են փոփոխվել։ Սա լրիվ բնական պրոցես է։ Բայց շարժման ելքը չի կարող «եթե» ունենալ...
Լեհաստանն ՈՒկրաինային թույլ է տվել իր զենքն օգտագործել Ռուսաստանի միջազգայնորեն ճանաչված տարածքին հարվածելու համար, ավելի ճիշտ, նոր չէ, որ թույլ է տվել, պարզապես հիմա հրապարակայնորեն հայտարարվում է այդ մասին
Լեհաստանի արտգործնախարար Ռադոսլավ Սիկորսկին, ինչպես արդեն գրել ենք հոդվածի նախորդած մասում, բրիտանական «The Guardian» թերթին տված հարցազրույցում ասել է, որ Միացյալ Նահանգները Մոսկվային սպառնացել է «ոչնչացնել» ռուսական զորակազմը Հատուկ գործողության գոտում, եթե ՌԴ-ն ՈՒկրաինայում միջուկային զենք կիրառի:
Մարդկանց և, մանավանդ, ժողովուրդների հասցեին ցեխ շպրտելուց առաջ պետք է հաշվի առնել շատ ավելի լայն նկատառումներ, քան րոպեական էմոցիոնալ շարժառիթներն են...
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...