Դուք այս մանիպուլյանտ «հրեշին» նայեք ի'նչ է փորձում համեմատությունների մեջ դնել... Իսկ դա արձանագրողն էլ, պարզվում է, իր ղեկավարած հանձնաժողովն է:

ԿՈԲԱԽԻՁԵ - Դու էս գոլերը բանի տեղ մի դիր, մի օր մենք կխփենք, մյուս օրը․․․ մյուս օրն էլ մենք կխփենք, բայց դուխդ մի գցի մի 50 տարի առաջ ձերոնք էլ են․․․

Հայաստանը դատապարտված է դառնալ ուժեղ պետություն։ Ուժեղ պետություն կոնցեպտն առաջին հերթին ենթադրում է պայքարունակ պետություն, որովհետև ուժը պայքարի հետ է ծնվում, հակառակը դեռ չի հանդիպել։

ՈՒ՞մ անվան կողքին սիրով տաքանալ

հիմա, մենության ու թախծի որջում, որ ձգվում է սառն

ու անծայրորեն՝ նեանդերթալյան անձավի նման…

Խոշտանգումների վերաբերյալ լրագրողների հարցերին տիկին ՆԳՆ նախարարի պատասխանները ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ՝ կանաչ լույս նոր խոշտանգումների համար։

Իմ գրառումը կապված 13-րդ դարում կառուցված Սանահինի կամուրջի հետ մեծ արձագանք է գտել օգտատերերի շրջանում։ Սակայն ըստ ինձ հասած լուրերի, պատկան «մասնագետները» հայտարարել են, թե ոչ մի վտանգ չի սպառնում կամրջին։ Այդ իսկ պատճառով ճարտարապետական ոչ մի ձեռնարկ չի արվել եղած փլվածքը վերացնելու համար։ Դա այն դեպքում, որ կամուրջի աջակողմյան պատը զգալիորեն տուժել է` կամարի տակ առաջ բերելով նկատելիորեն մեծ խոռոչ։

Բարդ և ճակատագրական նշանակություն ունեցող բաների մեջ պարզ միջոցներով խորանալը կամ խորանալու իմիտացիան իրենց մեջ պարունակում են շատ լուրջ գոյաբանական վտանգներ։

Զարմանալի է, թե մարդիկ որչափ համառությամբ են ֆիքսվում անցյալի կամ իրենց չունեցածի վրա: Դա տառապելու գլխավոր նախապայմանն է: Մտքում բազում ու բազում անգամներ քննելով անցյալը, թույլ տված «սխալները», մարդիկ ջլատում, ուժասպառ են անում իրենց՝ հաճախ ֆիզիկապես էլ հվանդանալով: Ինչքան անիմաստ ու անպտուղ բան է անցյալի համար վշտանալը՝ փոխանակ ներկայով զբաղվելու: Ո՞նց կարելի է դարդոտվել մի բանի համար, որ այլևս փոխել չես կարող: Միայն ապագադ կարող ես կառուցել քո պատկերացումների համապատասխան, այն էլ՝ պիտի հստակ գծագիր ունենաս, թե ի՞նչ ես ուզում:

Ինձ` ձեր մտերիմ բարեկամին է տրված ողջ Իշխանությունը: Այդ տրված է Ինձ Իմ Հոր կողմից, նշանակում է` Իմ մտերիմ բարեկամները իրավունք ունեն պահանջելու այն Ինձնից:

Խաղաղութեամբ Քով, Հոգի՛դ Սուրբ Աստուած ճշմարիտ, որ ի վեր է քան զամենայն միտս եւ զխորհուրդս, մխիթարեա՛ զանձինս ծառայից Քոց՝ ընդունելով զաղաչանս մեր: Անցո՛ ի մէնջ զցասումն պատուհասի յանցանաց մերոց բարերարութեամբ Քով: