Ինքնիշխանության ամենակարևոր ցուցիչը այն է, որ երկիրը կարողանա սեփական պատասխանատվությամբ և սեփական պատկերացումներին համապատասխան ներքին իրավակարգ հաստատի։
Ներքին իրավակարգի, ասել է` հասարակության և պետության փոխհարաբերությունների կարգավորման հիմքը Սահմանադրությունն է։
Մի երկիր, որը թշնամու պարտադրանքով ուզում է փոխել իր Սահմանադրությունը, չի‘ կարող կոչվել ինքնիշխան։
Երբ քո ժողովրդի պատկերացումները, ավանդույթները, նպատակները փոխում ես թշնամու ցանկությանն համապատասխան (ընդ որում կարևոր չէ` թշնամու, թե ինչ որ ուրիշ կողմի), նշանակում է դու զիջել ես քո ինքնիշխանության և անկախության երկու կարևոր պարամետրերից (տարածքային ամբողջականություն, ինքնիշխանություն) մեկը։
Արդյո՞ք տարբերություն կա սրա ու գուբեռնիա/վիլայեթ դառնալու մեջ։
Իմ կարծիքով տարբերությունը միայն տեխնիկական է։
Ինքնիշխանությունից, ցավոք, խոսում են նրանք, ովքեր արդեն իրենց մտքում հանձնել են Հայաստանի ինքնիշխանությունը։
Արա ՊՈՂՈՍՅԱՆ