Ժող, ստիպված եմ վերադառնալ թեմային: Անտարբեր մի անցեք չարիքի կողքով:

ՀՀ ԱԱԾ -ն հանցանքի մասին հաղորդում է ներկայացրել քննչական կոմիտե՝ Երևանի Հանրապետության հրապարակում ադրբեջաներեն երգող անձանց նկատմամբ ատելություն և անհանդուրժողականություն հրահրելու համար։

«Ինչպես ակնհայտ է, Երևանի այս բոլոր սադրիչ գործողություններն ուղղված են տարածաշրջանում իրավիճակի սրմանը։ Սակայն Հայաստանը պետք է դադարեցնի կրակի հետ խաղալ և վերջ դնի իր սադրիչ պահվածքին։

Ո՞վ է լավ հիշում` որտեղից եկար և ուր ես գնում:

ՈՒրեմն, Փոլ Վուլֆովից կար Ամերիկայում, աշխատեց պաշտպանության փոխնախարար, հետո՝ Համաշխարհային բանկի տնօրեն: Այդ կարգավիճակում էլ եկավ Հայաստան 1998-ին, ժողվարչապետ Դարբինյանի հետ ինչ-որ մեծ գործեր արեց Հայաստանի համար: Թեպետ շատ բարձր քաղաքական պաշտոններ երբեք չի զբաղեցրել, սակայն առանցքային դեմք էր ԱՄՆ-ում, խորքային պետության հզոր սյուներից մեկն էր:

Հայաստանի բյուրոկրատական, քաղաքական համակարգում շատ կան բարձր պաշտոնյաներ, ովքեր վերջին տարիներին Թուրքիայում մասնակցել են տարբեր սեմինարների, Թուրքիայում կրթություն են ստացել:

«Եթե ես ասեմ, որ անկլավի օրակարգ չկա, քանի որ ՀՀ-ում դա քրեական պատասխանատվության հիմք է։ ՀՀ-ն ունի ինքնիշխան տարածք` ի դեմս Արծվաշենի, որից մենք չենք կարող հրաժարվել»,-ասել է Փաշինյան Նիկոլը:

Նախագահ Քոչարյանի կողմից «Մեղրին հանձնելու» կամ «այն Արցախով փոխարինելու» մասին «հայտնի ռադիոկայանի» խնամքով» պատրաստված «սենսացիոն» ռեպորտաժը դիտելու ողջ ընթացքում ինձ չէր լքում déjà-vu-ի զգացողությունը: Այն միանգամից հիշեցրեց գեներալ Մանվելի մասին ոչ վաղ անցյալի հայտնի «տուշոնկա» ռեպորտաժը՝ ջրի երկու կաթիլի պես իրար նման: Հետևությունը չուշացավ. Քոչարյանի մասնակցությամբ «Մեղրին հանձնվել է» ճիշտ այնպես, ինչպես Մանվելի մասնակցությամբ «գողացվել էր զինվորի բաժին տուշոնկան»:

Այդ տեղեկատվական կեղտաջրերի մեջ, սակայն, հատուկ նշանակություն ունեն Արցախի հարցով 30 տարվա բանակցությունների միտումնավոր ձևախեղման և ժողովրդին հիմարացնելու սին ջանքերը։ Առիթը Մեղրիի շուրջ «Ազատություն» ռադիոկայանի երեկվա ծավալուն ռեպորտաժն էր ԱՄՆ արխիվների մասնակի գաղտնազերծման հիման վրա։ Իրեն բնորոշ «ֆիրմեննիյ» ձեռագրով և ոճով Փաշինյանը հաջողացրեց կոնտեքստից յուրովի կտրել ֆիլմից երկու մեջբերում (ԱՄՆ բարձրաստիճան դիվանագետի և ԱԳ նախկին նախարար Օսկանյանի)՝ հիմնավորելու համար «Արցախը վաղուց էր տրված» սեփական նենգ կեղծիքը։

Թուրքիայի և Ադրբեջանի համար, այսպես կոչված, «Մեղրիի միջանցքը» կամ «Զանգեզուրի միջանցքը» այսօրվա ու առաջիկա տարիների ռազմավարական գլխավոր նպատակն է, որին հասնելու դեպքում թուրք-ադրբեջանական դուետը լուծում է 3 մեծ խնդիր. 1. Վերջապես ձևավորվում է Թուրքիա-Ադրբեջան ցամաքային ընդհանուր լիարժեք սահման, որը Թուրքիային դարձնում է Հարավային Կովկասի գլխավոր ուժը։