Նիկոլ Փաշինյանը Հայաստանին ու Արցախին ոչ միայն վնաս տվեց՝ 44-օրյա պատերազմ ու պարտություն բերելով, այլ շատ ավելի մեծ վնաս է տալիս իր այս քաղաքականությամբ:
ՔՊ-ի ագիտատոր դարձած Գուրգեն Արսենյանը Թուրքիայի հասցեին մեղրածոր կենացներ է նվիրել և վկայել, որ ՀՀ անկախությունից հետո հարևան երկիրը երբեք չի սպառնացել Հայաստանին։ Արդյո՞ք դա այդպես է: Խոսենք փաստերով։
Գիտեք ինչի՞ց է ամենաշատն անհանգստանում Բաքվի բարբարոսական վարչախումբը՝ Հայաստանի անզուգաչափ և անսպասելի գործողություններից ու քայլերից։ Դանցից մեկը կարող է լինել Հայաստանի անվտանգության մակարդակի միանգամից մի քանի աստիճանով բարձրացումը՝ Իրանի հետ ռազմաքաղաքական դաշինքի ստեղծմամբ և գործարկումով։
Միշտ հիշենք, որ անկախ բոլոր դժվարություններից, հայերի նոր ցեղասպանություն իրագործել ցանկացողների և իրենց արևմտյան տերերի ճանապարհին կանգնած մեկ խոչընդոտող ուժ կա՝ Ռուսաստանը և իր զինվորը։
Վերջերս Մոսկվայում տեղի ունեցավ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարության ընդլայնված նիստը, որի ընթացքում ելույթով հանդես եկավ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարը։
Չինաստանն ընդլայնում է իր աշխարհաքաղաքական ազդեցության տիրույթն արաբական թերակղզում և հաստատում իր աշխարհաքաղաքական ինքնուրույն երկրորդ կենտրոն լինելու փաստը:
ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը բացել է մի շարք փակագծեր՝ հերթական անգամ հասկացնելով, որ Հայաստանի իշխանությունն աշխատում է ոչ թե Հայաստանի, այլ Ադրբեջանի շահի համար՝ փորձելով Արցախի խնդիրը բարդել Ռուսաստանի վրա ու դառնալ Թուրքիայի սիրուհի։
Հեշտությամբ կարելի է նկատել, որ հնդկա-պակիստանյան հակամարտության սրումը հայկական տեղեկատվական դաշտում ոչ միայն բավարար արձագանք չի գտնում, և մի տեսակ տեղեկատվական վակուում է ստեղծվել, այլև հայ-հնդկական հարաբերությունների ռազմավարական բնույթին համահունչ չէ...