Նիկոլի ցնդաբանություն թվացող վերջին ելույթը իրականում պատասխանատվությունը սեփական անձից հեռացնելու հերթական դրսևորումն է: Ի սկզբանե ասում է, որ ինքը վատն է, քանի որ ժողովուրդն է վատը: Ասում է, որ այդ ժողովրդի արտացոլանքն է, այսինքն՝ ստախոս, անպատասխանատու, անգրագետ, տգետ, որկրամոլ և այլն...

Ես մեծացել եմ մի միջավայրում, որտեղ ընդունված էր բարիք գործել և մոռանալ դրա մասին, որտեղ բարիք գործելը սովորական երևույթ էր՝ հաց ուտելու, ջուր խմելու նման: Մարդիկ բարիք էին գործում՝ առանց դրա մասին բարձր գոռալու և բոլորին իմաց տալու, հաճախ նույնիսկ գաղտնի էին օգնություն ստանում դրա կարիքն ունեցողները, իմացողներին արգելված էր խոսել դրա մասին, և դա անողները իրենց ո՛չ Աստված էին կարծում, ո՛չ բարերար, ո՛չ էլ արժանավոր, հակառակը, ամեն օր Աստծո առաջ խոնարհվում և ներում էին հայցում մեղքերի համար:

1992 թվականի ապրիլի 10-ին Ադրբեջանի Հանրապետության զինված ուժերի ստորաբաժանումներն Արցախի Հանրապետության Մարտակերտի շրջանի Մարաղա գյուղում իրականացրին հայ խաղաղ բնակչության կոտորած։ Առավոտյան ժամը 5-ին ադրբեջանական զինված ուժերն սկսեցին գյուղի հրետակոծությունը։ Արցախի ազատագրական բանակի մարտիկներ Լեոնիդ Ազգալդյանի և Վլադիմիր Բալայանի գլխավորությամբ հաջողվեց հետ մղել հակառակորդի երկու գրոհները:

Կարելի է ավելացնել, որ նրանք, ովքեր սրերով են ընդունում ցանկացած քննադատություն, խոչընդոտում են ապագայի կառուցմանը:

2025 թ. մարտի 19-ին Ucom-ը մեծ շուքով նշեց հաճախորդի օրը: Ucom-ի գլխավոր տնօրեն Յիրիկյան Ռալֆն ասաց, որ Ucom-ի «կապը հաճախորդների հետ ամրապնդվում է»: Դրանից ուղիղ 23 օր անց, Յիրիկյան Ռալֆի իմացությամբ կամ վերջինիս ուղիղ ցուցումով Ucom-ն արգելափակում է «ամրապնդված կապով» հաճախորդին:

Եվ ոչ ոք հարց չի տա՝ եթե թշնամու ձեռքում՝ գերության մեջ, հնարավոր է պարբերաբար բարոյախրատական և մոտիվացիոն նամակներ գրել և ձայնային հաղորդումներ ուղարկել, հապա մնացյալ երկու տասնյակ և ավել գերիները ինչու՞ չեն օգտվում նման հնարավորությունից:

Պատերազմը ահաւոր ու սարսափելի բան է: Մէկ կողմէ կը պատճառէ մահ ու կոտորած, բայց նաեւ` վախ եւ ընկճուածութիւն: Շարժապատկերի վրայ պատերազմական ժապաւէններ դիտելը կրնայ դիւրին թուիլ, բայց պատերազմի մէջ ապրիլը ուրիշ բան է: Այս ուրիշ բանին մէջ պէտք է իսկապէս ապրիլ եւ տեսնել կեանքի ողբերգութիւնները: Սիրելիներու եւ ծանօթ-անծանօթներու մահը: Անշնչացած դիակներ` սփռուած հոս ու հոն, տակաւին` անհետ կորսուածներ: Տուներու եւ շէնքերու քանդումներ եւ գետնայարկերու տակ ապաստանարաններու մէջ ապահով թաքստոց մը փնտռելու մղձաւանջ: Այս ապաստանարաններուն մէջ ստեղծուած քաոսային վիճակ, արդարեւ, շնչահեղձ ըլլալու աստիճան կողք կողքի կծկուածներ` դրացի թէ ոչ, որոնց հետ ստիպուած ես անցընել իւրաքանչիւր վայրկեանը: Այս վայրկեաններուն պիտի հաշուես իւրաքանչիւր հրթիռ եւ ռումբ, որ կը պայթի, եւ որուն պիտի յաջորդեն քանդումները եւ փշրտոցներն ու անոնց ձայներուն ահաւորութիւնը: Չեն ուշանար վլվլուկները եւ հարցումները. «Արդեօք որո՞ւ տունը քանդուեցաւ»:

Թբիլիսին Քռի վրա ունի տասնյակից ավելի կամուրջ, այնինչ Թիֆլիսն ուներ վեցը, որոնցից մեկը կրում էր Մնացականյանի անունը։

Ուրեմն, Ucom-ի աշխատակիցները բնակարաններում ինտերնետ-սարքը տեղադրելիս, պատի մեջ անցքերը բացում են առանց դռելի` բացառառապես պտուտակահանի և պտուտակների օգնությամբ:

Առանց քաղաքական խոսքի ու մտքի էս քաղաքական կռիվների, հայհոյանքով ու անեծքով լցված քննադատությունների մեջ անտանելի է դարձել ՖԲ-ն։ Էս անեծքներից ու հայհոյանքներից ծնվող ատելությունը մի օր պայթելու է, չնայած, ամեն օր պայթում է։ Մենք ամեն օր տեսնում ու կարդում ենք սպանությունների ու ծեծկռտուքների մասին։