Ադրբեջանցի «փորձագետ» քարոզիչները արևմտյան վերլուծական պլատֆորմներում քարոզում են՝ իբր Ռուսաստանի պատճառով է, որ Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջև «խաղաղության պայմանագիր» չի կնքվում, Մոսկվան խոչընդոտում է...

Խորհրդային Հայաստանն ուներ, եթե չեմ սխալվում, 35 շրջան: Շատ կուռ և կենտրոնացված արդյունավետ կառավարմամբ վարչատարածքային միավորներ էին: Պատահական չէ, որ Ադրբեջանը առանց փոփոխության պահպանել է վարչատարածքային այդ միավորները...

Իր «Գործարքներ կնքելու արվեստը» գրքում Թրամփը խոսում է մի իրավիճակի մասին, երբ բանակցությունների պրոցեսում, տեսնելով, որ հաջողության հասնել չես կարող, պետք է վեր կենալ տեղից և հեռանալ։

Սպիտակի երկրաշարժից անցել է 37 տարի, բայց աղետի գոտին վերականգնելու` տնակները բնակարաններով փոխարինելու թեման դեռ թույլ է տալիս «քաղաքական կապիտալ» գեներացնել Գյումրիում:

Ուջանում՝ Անդրանիկի արձանի շուրջը, ծերունիներ էին նստած։ Մոտեցավ որպես հին ծանոթների, հին բարեկամների: Շուտով համարյա ամբողջ գյուղը շրջապատեց նրան, ու ամբողջ գյուղի հետ զրույցի բռնվեց։ Մարդկանց հետ իսկույն մտերմանալու, նրանց առաջ ինքն իրեն բացելու և դրանով իսկ նրանց բացելու զարմանալի ձիրք ունի։ Ու միշտ բնական էր լինում երկխոսությունը, բնական, ինչպես իր գրքերում:

Յուրաքանչյուր երկիր յուրաքանչյուր ազգ ունի իր նվիրական հենարանը: Երբ ժողովրդի պատմությունը երջանիկ է, այն դառնում է մշակութային ու քաղաքական կյանքի կենտրոնը: Երբ ճակատագիրը հալածում է ազգին, այն լինում է ազգային կյանքի պատվարը, հույսերի կղզին, վերածննդի գրավականը:

ՀՐԱՅՐ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆԸ ծնվել է 1997 թվականի հուլիսի 22-ին, ԱՀ Մարտունու շրջանի Նորշեն համայնքում: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Արցախի պետական համալսարանի «Իրավագիտություն» բաժինը:

«ԱԱԾ» կոչվածն իր գործառույթների, սրբազան պարտականության կատարման առումով սատկած վիճակում է և, ահա, այս պայմաններում շարունակելով պետական դավաճանությունը կամ առնվազն մի նոր դրվագով դրա հանցափորձը կատարելով, Նիկոլը և իր ոհմակը քայլ առ քայլ գործում են Հայաստանի ազգային անվտանգության դեմ:

*Երեկ հանրայինի եթերում հեռուստաբանավեճի ընթցքում նորից հնչեց «Լինսի» հիմնադրամի անունը: Ճի՞շտ է, որ Քըրքորյանը, տեսնելով, որ շենքերի չորրրոդ հարկերն անհետանում են, ծրագիրը կիսատ թողեց եւ փողերը՝ 150 մլն դոլար, տարավ Ամերիկա:

Հայաստանի ներկա հանրային-քաղաքական կյանքը մի կատարյալ ֆարսի է վերածվել, որն ասես իմպրովիզացիոն հնարքներով է առաջանում: Սակայն սուր աչքը նկատում է, որ ամեն ինչ նախապես բեմագրված է, պարզապես պաթոսի տակ գլխավոր դերակատարները հաճախ իրենց թույլ են տալիս առավել ճամարտակել ու խեղկատակային շարժեր անել: Այստեղ, անշուշտ, անգերազանցելին իշխանական պարագլուխն է, ով դեռեւս օգտվելով իր պաշտոնական դիրքից, ամեն օր թույն, ատելություն, ծաղր ու արհամարհահնք է տարածում հայկական արժեքների, պետականության, համազգային նպատակների ու երազանքի վերաբերյալ, ուղղակի գերազանցելով մեր թշնամու խոսույթը, «հանրահռչակելով» ու պաշտպանելով նրա մտադրությունները: