Համո Սահյանին մեկ անգամ եմ տեսել

Կուրսային էինք գրել: Պարզվեց, որ կուրսայինները բաժանել էին հեղինակավոր մարդկանց, որ արժևորեին-բանախոսելով: Իմը տվել էին Համո Սահյանին: Այդ օրերին դառն մի փորձության ենթարկվեցի և մի կերպ ու կարճ գրեցի, հասկանալով, որ մոտ տասը խնդիրների պիտի անդրադառնայի, սակայն` երեքին կարողացա, քանի որ մյուսներին անդրադառնալու համար ուսումնասիրություններ անել էր պետք, որ ի վիճակի չէի անել: Համո Սահյանի աչքից, բնականաբար, այդ ամենը չվրիպեց, և երբ կողքից հուշեցին, թե` Մաքսիմը բանաստեղծ է, ասաց. -Առավել խիստ պիտի լինեմ, քանի որ բանաստեղծը իր ժողովրդի խնդիրները, բեռները տանողներից մեկը պիտի լինի, իսկ նա իր անձնական խնդիրների մեջ կղզիացել-փակվել և անփույթ ու պռատ է աշխատանքը կատարել, մինչդեռ առավելն էր պարտավոր: Եվ տխրեց բանաստեղծը: Վրդովվեց: Պատանության օրերից էի հիացած Համո Սահյանի պոեզիայով. կարդում, արտասանում էի ու հրճվում: Տեր Աստված, այս ու՜ր է հասել: ... Եվ այնպես ստացվեց, որ մի օր Համո Սահյանը բարեխոս եղավ ինձ: ՀԳՄ գրական ամսագրի պոեզիայի բաժնի վարիչի տեղի համար, լսեցի, որ Ռազմիկ Դավոյանը և Համո Սահյանը բարեխոսել էին, որ պաշտոնը ինձ տրամադրեն: Խմբագիրը կանչեց, ասաց այդ մասին և հավելեց, երբ ուզենաս, կարող ես անցնել աշխատանքի, սակայն, հաստիքը կես դրույք է: Ես այդ օրերին «Պիոներ» ամսագրի պոեզիայի բաժնի գործերն էի տնօրինում, նոր աշխատանքով գոյատևել չէի կարողանա, վարձով էի ապրում, երկու երեխա ունեի և, ստիպված էի հրաժարվել: Սակայն բանաստեղծի հետ կապված վիշտս անկատար կուրսայինս մնաց, որ կուզենայի շտկել: -Տեր Աստված, եթե հնար է այդ ամենը շտկել: Բայց հույսս մեծ է: Աստծո համար անհնար բան չկա, և ապաշխարությամբ ամեն բան հնարավոր է, քանի որ ինձ համար կյանքը, վստահորեն, արդեն հավիտենականն է, և Քրիստոսով կարելի է, որ մեր անցյալները խմբագրենք... ապաշխարության գործերով: Իմ մի քիչ ավելի լավ մշակ դառնալը, քան եմ, կմխիթարեր Համոյին: Եվ ինչպես էր լցվել- վրդովվել կուրսայինիս համար. ասես՝ հարազատ պապս լիներ: Մի հուշ էլ... քիչ էր մնում Համո Սահյանի տանը բնակվեի: Մեծ բանաստեղծի մահից հետո, ՀԳՄ-ն որոշել էր բանաստեղծի մեկ սենյականոց աշխատանքային բնակարանը ինձ տրամադրել: Սակայն, գիտեի, պետական օրգանների կողմից փաստաթղթերի հաստատման ժամանակ կաշառք էին ուզելու: Զարհուրելի էր: Ապաշխարության մեջ էի, նման բաներից, ինչպես կրակից` փախչող: Չգնացի: Եվ տեսնելով, որ «անտարբեր եմ» բնակարանին տեր դառնալ, ՀԳՄ-ն ուրիշի տրամադրեց: ...Համո Սահյանի, մանավանդ, խաչակիր բանաստեղծության մասը իմ կյանքի, խաչակիր ապրելու իմաստի քաղցր հենարաններից մեկը եղավ: Աստծո օրհնանքը մեծ բանաստեղի մեծ հոգու վրա լինի: Ամե՛ն և ամե՛ն:

Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ

Հ.Գ. Վերստին փա՜ռք Աստծո, որ Համո Սահյան ունենք:

Մեկնաբանություններ