ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Կառավարության ստվերայինն է լավ

Կառավարության ստվերայինն է լավ
19.03.2013 | 01:12

Կարելի էր կարծել` նոր աշխարհակարգ կերտելու ճամփին ահագին հնացել էր ոչ անհայտ Ջին Շարպի տեսությունը, որն իր փայլուն գործարկումն ապրեց ԽՍՀՄ-ի փլուզման օրերին, հետո էլ Մայդանում և վրացական «վարդերի», զուգահեռ` հարավսլավական «բուլդոզերների», ղրղզական «կակաչների» և «ուղտերի» հեղափոխությունների ժամանակ: Մանավանդ որ, «արաբական գարունը» քիչ էր մնացել ղեկավարելի քաոսը «նետեր ձորը»։
ա) Քանի որ բռնությունները մինչ օրս «արաբստաններում» չեն ավարտվում:
բ) Անարյուն, ոչ բռնությամբ հեղափոխությունների մոդերատորներն այսուհետ սոցցանցերն են:
Եվ այնուհանդերձ, ամեն նոր` լավ մոռացված հինն է: Մանավանդ մեր դեպքում. միստր Շարպի տեսությունը դեռ չի կորցրել իր արդիականությունը: Ժողովրդին թվում է, թե ինքն է մոդերատոր-օրակարգ ձևավորողը: Քաղաքացիական հասարակության ամեն անդամի թվում է, թե իր պայքարից հրես իշխանությունը վախենալու, «go home» է լինելու: Այնուհանդերձ, ասել, որ Հայաստանում ժամանակակից «դեկաբրիստները» բոլոր պարերը պարել էին, մնացել էր «սարի սմբուլը», այն է` «ստվերային-այլընտրանքային» կառավարության ստեղծումը` իր բազմահազար անդամներով, ճիշտ չէր լինի: Որովհետև տասը-«եսիմքանի» օր շարունակվող այդ բաց (ասա, այ Սերժ, ինչո՞ւ դու էլ բաց չես քննարկում քո կառավարության կազմը, ժողովուրդն իմանա, սաղ օրը մեկը մյուսին չհարցնի` հը՞, կարո՞ղ է Վովան դառնա ԱԱԾ-ներքին գործերի համաժամանակյա նախարար. չէ՜, ինչ ես ասում, նման բան հնարավոր չէ, չեն միացնելու էդ երկուսն իրար) քննարկումն էնքան կձգվի, էնքան կրքերի կհանգեցնի` «սաղին հիշիք, ինձ չիշիք» հայկական մոդուլյացիաներով, որ կմոռանանք` ինչ էինք անում, ումով էինք անում: Ինչի էինք անում: Հեղափոխություն: Գունավոր: Անբռնություն:
Ի դեպ, ինչպես նկատել եք` ի տարբերություն 2008-ի, երբ ընդդիմության պայքարն է՛լ ավելի ինստիտուցիոնալ, դաժան, բայց և հաջողված էր, այնուհանդերձ, Տեր-Պետրոսյանենց թիմը «ստվերային» կառավարություն չձևավորեց, և «step by step» մեթոդոլոգիան էր կիրառվում:
Բանն այն է, որ Ջին (էս անունն իրե՞նն է, թե մտածել են, որ էսպես ավելի լավ է` ջինը շշից հանեն, ու` պըրծ) և այսպես, Ջին Շարպի` «Առանց բռնության իշխանություն փոխելու 198 մեթոդ»` անչափ պրակտիկ աշխատության մեջ ամենավերջում` 198-րդ կետում է գրված ստվերային կառավարության մասին, թե ինչպես է այն ձևավորվում, ումով: Կարելի՞ է կարծել, որ այսօրվա ընդդիմությունը բոլոր մնացած «կետերը» պսակել է հաջողությամբ, դրա համար էլ արդեն այլընտրանքային կառավարությունն է ձևավորում, որպեսզի այդ «վտարանդի» կառավարությանը դուրսը ճանաչի, սկսի հետն «աշխատել»: Հաստատ` չէ: Բա ի՞նչ կա:
Բա էն կա, որ այդպես ավելի տպավորիչ է:
ա¤ Ժամանակը քիչ է, ավագանու ընտրությունները քթի տակ են, ժողովուրդն Ազատության հրապարակում նոսրանում է, ուսանողների, քաղաքացիական հասարակության, անհնազանդների «շարժումները» չտվեցին սպասված արդյունքները կամ էլ «այդքան արդյունք» պետք է տային, և որպեսզի ժողովրդին գամված պահես հրապարակին, հացադուլին զուգահեռ, պետք է «ձևավորել» նաև կառավարություն: Խիստ ստվերային:
բ) Դրսի խաղացողները Ազատության հրապարակի այդ «խողովակի» միջոցով միմյանց և հայոց իշխանություններին բան ունենան փոխանցելու, «ասելու»:
գ) Իր հերթին հայոց իշխանությունը բան ունենա փոխանցելու դրսի խաղացողներին. Ռուսաստանին` բա դե տեսնում ես, Արևմուտքին` բա դե տեսնում ես: Ռուսաստանին` տես ոնց է Արևմուտքը ճնշում անձս: Արևմուտքին` դե հրեն ողջամիտ Հովիկ Արգամիչը գնացել է Րաֆֆու մոտ, ողջամիտ առաջարկներ արել` ողջամիտ համագործակցության շուրջ:
Փաստորեն, բոլոր կողմերը բավարարված են (մի քանիսը` հե՛չ): Մնում է հասկանալ` մինչև ե՞րբ:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3344

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ