Շատ վառ երևակայություն է պետք, որպեսզի պատկերացնենք այն կոնցեպտուալ աբսուրդի չափը, որով մեր իշխանությունները 90-ականների սկզբին իբր թե կառավարում էին, ավելի ճիշտ, կործանում էին մեր՝ դրանից մի քիչ առաջ ծաղկուն երկիրը։
Արցախի ու Հայաստանի վիճակն օր-օրի դառնում է ավելի ու ավելի վտանգավոր։ Սեպտեմբերի 2-ի հանրահավաքը, ի աջակցություն Արցախի, տպավորիչ էր։ Չեմ ցանկանում անդրադառնալ ելույթ ունեցողների մտքերին...
Երբ մեր հերոսական արցախահայությանը կոչեր, պահանջներ ու նույնիսկ քննադատական բաներ եք գրում, մի պահ կանգ առեք ու, Աստված մի արասցե, ձեզ պատկերացրեք մեր Արցախի հայրենակիցների վիճակում:
Պետությունը վերջին 5 տարիների ընթացքում հավելյալ 5-6 միլիարդի պարտքի տակ են մտցրել ու Լոնդոնի ամենա-ամենաճոխ ու թանկ հատվածում՝ Բուքինգեմյան պալատին մոտ, Մեյֆեյրի դիմաց, Ս. Ջեյմս հրապարակում շենք են գնում դեսպանատան համար։
Հին Դիլիջանում աղջկան ամուսնացնելիս, ունևոր ընտանիքներում ընդունված սովորույթ (ադաթ) է եղել, որ օժիտի (բաժինք) հետ, պարտադիր պետք է կարի մեքենա լիներ, կոմոդ, սնդուկ, «հաշիեն» էլ վրաները գցած:
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...