Դե, երևի միշտ ենք այսպիսին եղել, որ մշտապես այս օրին ենք՝ գոյատևման ու փրկվելու պայքարների մեջ, պարտությունն ընդունող և պարտության հետ հաշտվող, իրար ատող և իրար ոչնչացնող՝ լիքը դավաճաններով ու ներքին թշնամիներով:
Բավական ժամանակ ձեռնպահ էի մնում ՄԱԿ-ի, ԵՄ-ի, տարբեր դեսպանատների առջև կատարվող բողոքի ցույցերը քննադատելուց։ Ինքս մի քանի անգամ այցելել և իմ աջակցությունն եմ հայտնել ՄԱԿ-ի գրասենյակի առջև նստացույցի մասնակիցներին։
Երկրի ներսում խնդիրները լուծելու փոխարեն, ազգովի շունչներս պահած, լսում ենք, թե ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի նիստի ժամանակ ինչ կասեն աշխարհի մեծերը մեր դարդերի մասին:
Հաճախ ընդիմադիր դաշտից հնչում են կարծիքներ, որ տարիներ առաջ եկավ մի պահ, երբ Ռուսաստանի համար Ադրբեջանը ավելի կարևոր դարձավ, և Ռուսաստանը սկսեց ավելի մոտենալ Թուրքիային ու Ադրբեջանին։
Վերջին մի քանի օրերի ընթացքում, երբ Ադրբեջանը փակել է Բերձորի ճանապարհը, ադրբեջանցի «էկոլոգները» տարբեր ձևերով փորձեցին վարկաբեկել, ծաղրել և վիրավորել ռուսաստանցի զինվորականներին։
Երեկ լուսադեմին մեր հարևան ու բարեկամ Իրանի վրա սկսված իսրայելական հարձակումը չմնաց անպատասխան. Իրանը երեկոյից սկսած հարվածներ է հասցնում Իսրայելին։ Արդյունքում՝ ունենք փաստացի պատերազմ, որը դեռևս ցույց չի տալիս ավարտի նշաններ։ Ճիշտ հակառակը՝ այս րոպեներին էլ ընթանում են նոր հարձակումներ երկու երկրների տարբեր բնակավայրերի վրա, կան տասնյակ զոհեր ու վիրավորներ...