Մենք ունեցել ենք հսկաներ՝ մտավորականներ, գրողներ, գիտնականներ, փիլիսոփաներ, ովքեր իրենց ժամանակին տեսնում էին վտանգները, կանխազգում էին ճակատագրական հետևանքները ու բարձրաձայնում էին։
Բայց նրանց ձայնը հաճախ ընկալվեց որպես չափազանցություն, սոսկալի պատկերացում կամ պարզապես անտեսվեց։ Ժամանակը ցույց տվեց՝ ինչքան ճշգրիտ էին նրանք։
Սա պատմության մեծագույն ողբերգություններից մեկն է, երբ ոսկե խոհեմությունը հնչում է, բայց չի հասնում մարդկանց սրտերին ու ականջներին։
Ու հիմա հարց է՝ մենք կարո՞ղ ենք փոխել այս սխեման։ Կարո՞ղ ենք մեր օրերում լսել այն ձայները, որ նախազգուշացնում են, մինչև ավելի ուշ լինի։
Թերևս, սա է մեր սերնդի ամենամեծ քննությունը՝ լսե՞լ, թե՞ կրկին լռեցնել։
Մարի Գրգոջայան