Ամբողջ աշխարհի կոնֆլիկտային գոտիների միջև դիվանագիտական թեժ փոխհրաձգություն է ընթանում, անմասն չենք նաև մենք՝ երկու օր է ոխերիմ հարևանները լուր են նետում, թե ՀՀ-ից կրակում են իրենց վրա (առաջին հարացքից ուզում ես ասել՝ աղոթել տվեք ձեզ, ինչպե՞ս կարող է Պապիկյանի բանակից որևէ մեկը կրակել Ադրբեջանի ուղղությամբ, բայց էստեղ մտաբերում ես 44-օրյայի հրադադարների խախտումը, որ, ինչպես հետագայում պարզվեց, նփ-ի նախաձեռնությամբ էր տեղի ունեցել, չնայած այն բանին, որ նրան պատերազմի դեռ 4-րդ օրվանից զգուշացրել էին, որ ուժերի և ռեսուրսների հսկա դիսբալանս կա, և որքան շուտ ավարտվի պատերազմը, այնքան մեր օգուտն է):

Ողջ այս ընթացքում մենք համառորեն փորձեցինք չտեսնելու տալ մեր իսկ ձեռքերով սեփական աչքերում մխրճած հաստաբուն գերանը, ինչը վաղուց արդեն մամռակալվել է:

ԱԺ նախկին պատգամավոր, պատմաբան Միհրան Հակոբյանը երկու մասից բաղկացած ծավալուն և հետաքրքիր գրառում է արել «Ինչու և ինչպես Ուկրաինան հայտնվեց աշխարհաքաղաքական փոսում» վերնագրով։ Կարծում եմ՝ վերնագրից արդեն պարզ է, թե ինչի մասին է գրառումը։

Մեծ մասը սպասում է ինչ-որ «փրկչի» գալստյան, այնինչ, այդ փրկիչը յուրաքանչյուրի մեջ է: Յուրաքանչյուրիս գիտակցությունն է թելադրում մեր իրականությունը: Եթե ընտրել եք միջակության և խեղճության ճանապարհը, ոչ ոք ձեզ չի փրկելու դրանից:

Հայաստանի հետ կեղծ հաշտությունից խոսող Ադրբեջանը, որպես «բարի կամքի» դրսևորում պահանջում է իրեն հանձնել այն անձանց, որոնց անունը Բաքվում ընթացող «դատավարության» մեղադրանքում հնչեցվել է:

Ձեզ խոստանում էին խաղաղություն, արդյունքում, պատերազմի ձեր վախը օգտագործելով, իրենց ընտրել տվեցին:

«Խաղաղության» բանակցությունների ավարտի ազդարարման վերաբերյալ Երևանից ու Բաքվից հնչող հայտարարությունների ֆոնին, Ադրբեջանի նախագահը հայտարարել է, որ Հայաստանի նկատմամբ վստահությունը մոտ է զրոյին:

Բայրամովը հայտարարեց, որ, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագրի» վերջին երկու կետերի շուրջ Հայաստանը իր համաձայնությունը տվել է։

«Հայաստանն ընդունել է խաղաղության պայմանագրի վերջին 2 հոդվածը, տեքստի շուրջ բանակցություններն ավարտված են»:

Ադրբեջանի ԱԳ նախարարի վերջին հայտարարությունը ոչ թե խաղաղության, այլ բացահայտ թելադրանքի ակտ է, որին Հայաստանի իշխանությունները իսկապես համաձայնել են։ Սա պետականության կազմաքանդման գործընթաց է, այլ ոչ թե բանակցություններ։