Ամենասոսկալի հարվածը մարդկանց անհոգ վարժեցումն է «անխուսափելի» պարտության

Անխուսափելիորեն պարտված մարդը չունի էմպատիկ ապրում հայրենիքի կորստի և զոհերի նկատմամբ։ Նա բթացած մեքենա է, որ վարժվել է լուռ ինքնակործանման։

Մեր բոլոր խնդիրները մեր ուղեղի մեջ են թաղված, մեր մտքում։ Իսկ մեր միտքը այսօր ծանրաբեռնված է տարատեսակ և աննախադեպ բռնություններով, մեդիա տեռորով, պայծառատեսային գուշակություններով, հերքումը հաստատող և հաստատումը հերքող կիսաճշմարտություններով։

Եթե մենք այսօր անհոգ անցանք նաև այս զոհերի դեպքով և մեր մտքում նույնիսկ ցավ չապրեցինք, առնվազն չտառապեցինք ներքուստ, չխորհեցինք պաղ, ուրեմն մենք դադարել ենք արդեն մտածել ուստի և՝ ապրել։

Նույնիսկ, եթե այս պահին չկա պայքարի մթնոլորտ, մեզնից յուրաքանչյուրը թող մի պահ սառի և հաշիվ տա իրեն, ինքն իր հետ լուռ մտածի, և գուցե այդ մտքերից ծնվի նաև Լույսը:Եվ հաստատ կծնվի:

Վահե Թորոսյան

Մեկնաբանություններ