«Ինչպե՞ս կարող էր նման բան հորինվել, որ Հայաստանում որևէ վարչական շրջանում տեղի են ունեցել ինչ-որ անկարգություններ, որոնցում, իբր, ներգրավված է եղել Ռուսաստանի դեսպանատունը։ Ես նույնիսկ դժվարությամբ եմ պատկերացնում, թե ինչպես կարող է սա պատահել»,- մայիսի 6-ին ճեպազրույցի ժամանակ հայտարարել է Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան՝ պատասխանելով հայ լրագրողի հարցին:               
 

Ոլորավայրէջ և հողմածեծ, սակայն դեպի տաճար

Ոլորավայրէջ և հողմածեծ, սակայն դեպի տաճար
24.11.2017 | 06:32

Օրեր առաջ ինքնատիպ մի նվեր ստացա, փոքրածավալ մի գիրք՝ անսպասելի վերնագրով՝ «Անտունի»: Հեղինակը Բագրատ Ալեքյանն է, արդի հայ պոեզիայի անշփոթելի ձեռագրատեր բանաստեղծներից մեկը: Հրատարակիչը ճաշակ և ջանք չի խնայել «Անտունին» ընթերցողին հասցնելու ոչ այնքան դյուրին և շնորհակալ գործում (ՀԳՄ հրատարակչություն, խմբագիր՝ Շանթ Մկրտչյան, ձևավորումը՝ Խաչիկ Հարությունյանի): Բանաստեղծը պոետական նոր մտահղացումներով է ներկայանում ընթերցողին, հույզն ու հրապարակախոսական շունչը միահյուսված են 69 ստեղծագործություններում:


Գրքի նախաբանում ուշագրավ տողեր կան. «Ոչ պատահաբար և ոչ էլ զարդաոճ հայրենների նոր փոփոխակներ արարելու խաբկանքից է, որ գիրքն այս անվանակոչվել է «Անտունի»: Այն մեկնաբանվում է բուն անտունիների և գրքում ամփոփվող գործերի ներքին դրամատիզմով ու կերպարայնությամբ. աշխարհի հորիզոնականներով, «անտունի սիրտը կրծքի տակ, դեռ քայլում է հայ պանդուխտը»:
Գուցե տեղին է բանաստեղծություններից մեկի վերնագիրը նշել, որն ինքնին ներկայացնում է Ալեքյան-բանաստեղծի ներկա օրերի փնտրումներն ու գտածոները. «Մանկական կոշիկների խմբերգ՝ Թումանյանի տուն-թանգարանի աստիճաններին»:
Ինչ խոսք, «Անտունին» կգտնի իր ընթերցողին, ընթերցողը՝ իր «Անտունին», քանզի այստեղ երկիրը, ի հեճուկս ժամանակի բիրտ քմայքների և բարքերի խառնակության, գնում է իր ճանապարհով, որը ոլորավայրէջ է և հողմածեծ, սակայն հային դեպի տաճար է ուղեկցում:
Բանաստեղծն այս ամենը այսպես է տեսել իր մի եռատողում.
Ավերակները
Իմ մեջ հավաքում,
Տաճար եմ կերտում:


Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2415

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ