Աղոթքը միաժամանակ Աստծո որոնումն է և հանդիպումը Նրա հետ, որը վերաճում է հաղորդակցության: Այսինքն, աղոթքը և՛ գործունեություն է, և՛ վիճակ, նաև որոշակի փոխհարաբերություն է Աստծո հետ և վերաբերմունք` արարածների նկատմամբ:

Սուրբ Գրքի տվյալներով` դաջվածքները եղել են սգո արտահայտություն Աստծուն չճանաչող ազգերի մեջ: Սակայն Աստված իր ընտրած ազգին` Իսրայելին, պատվիրեց հեռու մնալ թե՛ այդ սովորությունից, թե՛ մնացած բոլոր անբարո սովորություններից, որ արմատացել էին այդ ազգերի մեջ: Դաջվածքի մշակույթը, փաստորեն, հեթանոսական հիմքեր ունի:

Երբ Աստված Ադամին դուրս հանեց դրախտից, ասաց. «Քո պատճառով երկիրը անիծյալ լինի...» (Ծննդոց 3.17)։ Ասել է՝ երկրից բուսնող ամեն բան անեծքի տակ է ու մինչև մարդն աղոթքով Աստծուց օրհնանք չխնդրի, այն մնում է անմաքուր (հոգևոր իմաստով)։

Կա մեր բազմաթիվ մեղքերի ևս մի աղբյուր, որից առաջանում են մեր ջղայնությունն ու բորբոքվածությունը. դա մեր անհամբերությունն է: Առաջինը` Աստծո նկատմամբ, որ ուղարկում կամ թույլ է տալիս ընկնել այս կամ այն փորձության մեջ. մենք մեղք ենք գործում` անհուսությամբ, տրտնջալով և նույնիսկ Աստծո դեմ բողոքելով, որ, մեր կարծիքով, ուղարկում է մեզ «անարդար» և «ուժերից վեր» չարչարանքներ:

Հոգեգալստական աղանդը և նրա տարբեր ճյուղերը հայտնի են նաև «Ավետարանի հավատքի քրիստոնյաներ», «խարիզմատներ», «Աստծո խոսք», «պենտեկոստեականներ», «հիսունականներ», «Կյանքի խոսք» և բազում այլ անվանումներով: Այս աղանդի ուսմունքի հիմքում ընկած է այն, որ չեն ընդունում եկեղեցու խորհուրդները և վավերական են համարում իրենց «Սուրբ Հոգով մկրտությունը», որից հետո սկսում են տարբեր լեզուներով «խոսել», հավակնում են բուժելու բոլոր հիվանդությունները և այլն, և այլն:

Ինչո՞ւ են հեզերը սգավորներից հետո երանելի համարվում: Որովհետև հեզությունը մեր մեղքերի վրա սգալու և ցավ ապրելու հետևանք է:

Իսկ ի՞նչ է թմրամոլությունը` իբրև մեղք: Այն միակ ճիշտ ճանապարհը շրջանցելու փորձ է, երբ մարդը, դիմելով թմրանյութի օգնությանը, փորձում է տագնապի զգացումը խլացնել, խղճի ձայնը լռեցնել, ամոթի և մեղքի զգացումը անզգայացնել և մեկ րոպեում դուրս գալ ճնշող լարվածությունից:

Մենք բազմիցս գրել ենք Տիրոջ նախազգուշացումների մասին, որի խոսքերի իրականությանը մենք արդեն ականատես ենք եղել և լինում ենք. այսօր մարդկանց անհավատության պատճառով կրակի մեջ այրվում է ապականության մեջ խեղդված աշխարհը:

Ոչ մի անհատ չի կարող առանց Աստծո իր համար ճշմարիտ կյանքի ուղի հարթել, և ոչ մի ազգ, առանց աստվածային ճշմարտությունների, չի կարող պատմություն կերտել ու հարատևել: «Դուք արդեն ազատ ու անկախ եք Աստծուց, ես չկամ. ազատ եք` մտածելու, խոսելու, և անելու` ինչ ուզում եք»,- հավատացնում է սատանան:

Այն օրվանից, երբ մարդը մեղանչեց` խախտելով Բարձրյալից իրեն տրված պատվիրանը, ժառանգը դարձավ ադամական կոչվող մեղքի: