Պահքի այս օրը ես աղոթում եմ ընկերներիս համար։ Տե՛ր, զորությունդ սփռիր անաչառությամբ ընկերություն անող շրջապատիս վրա։ Թող անարատ ու մաքուր մղմամբ շարունակվի հին ու նոր ընկերություն

Փորձեմ վերտառության բովանդակությունը ներկայացնել հակիրճ` դաջեստի տեսքով:

Ամենաբարձր մակարդակի գոյապայքարը բոլորովին նոր ու այլ բնույթի երանգներ է ստանում:

Մեր արյունից ոչ ոք չունի։ Աշխարհի բնակչության 85%-ը պատկանում ա ռեզուս-դրական, 15%-ը՝ ռեզուս-բացասական խմբին, մենակ մենք՝ հայերս ենք պատկանում ռեզուս-ողբերգական խմբին։ Ամեն մեկիս մի կյանքափեշ պատմական վիշտ ա բաժին ընկել, որ մինչև մահ շալակած տանում ենք, հետո դնում ենք մեր երեխեքի ուսերին՝ որպես թանկարժեք ժառանգություն, իսկ ինքներս թեթևացած՝ ընկղմվում ենք մեր վշտաբորբոք պատմության մեջ ու չքանում մոռացության խորխորատում։ Մեր ժամանակի միավորը լացն ա՝ լացն անց քսան րոպե, լացից տասնհինգ պակաս, իսկ հանգստի վիճակը՝ կարոտը։ Մի անձին բաժին ընկնող արցունքաբեր կարոտի քանակությամբ առաջին տեղն ենք գրավում աշխարհի բոլոր ազգերի մեջ։ Իսկ կարոտն ի՞նչ ա՝ վիրավոր սեր։ Հա՛, մեր սերն էլ ա վիրավոր։ Իսկ մեր ատելությունը տեղով վերք ա՝ բաց, արյունահոս վերք, որ ուտում ա մեզ։

Հանում է գրեթե բոլոր առումներով, ոչ միայն ամերիկյան զենք- զինամթերքի, ռազմական տեխնիկայի մատակարարումն ամբողջապես դադարեցնելու…

Երթուղայինով տուն եմ վերադառնում, այսինքն այնտեղ, որտեղ հայրենազուրկս ապրում եմ ընտանիքով։ Լեփ-լեցուն «գազելում» ազատ տեղ չկար։ Նստածների մի մասը ջահելներ են։

Աշխատիր Ինձ համար, Ինձ հետ, Իմ միջոցով:

Տեր, մի՛ դարձրու Քո երեսը ինձանից, Բարերար Տեր աղաչում եմ Քեզ, ինձ օգնական եղի՛ր:

Ինչպես տեղեկացնում է 168.am-ը, Միջազգային իրավական հարցերով ներկայացուցչի գրեթե ողջ գրասենյակը՝ Եղիշե Կիրակոսյանի գլխավորությամբ, աշխատանքից ազատման դիմում է գրել: Պատճառը, ինչպես և ակնկալվում էր, Ադրբեջանի հերթական պահանջը, այն է՝ միջազգային դատական ատյաններից Ադրբեջանի դեմ Հայաստանի ներկայացրած հարցերի հետկանչի ուլտիմատումն է:

2018-ից առ այսօր անցել է 7 տարի։ Այս ընթացքում տեղի են ունեցել համապետական ընտրություններ, բազմաթիվ համայնքային ընտրություններ, եղել է կոալիցիոն կառավարություն, տեղի է ունեցել դաժան, ուղղորդված և պարտված պատերազմ, եղել է Արցախից հրաժարում, ապա՝ հանձնում։ Հայաստանի ինքնիշխան տարածքի շուրջ 20,000 հեկտարը օկուպացված է։