Որպեսզի երկար ապրեմ ու տեսնեմ հանրապետության հաղթանակը, պիտի վազեմ։ Մեկնարկում եմ Հալաբյան փողոցի գետնանցումից և եզրափակում վազքս Արգիշտի փողոցում։ (Հանրապետության հաղթանա՜կը։ Այսինքն, երբ նույն մածնի թանապուրը կուտեն երկրի վարչապետն ու հնակարկատը)։

Տաղանդների տեսակարար կշռով քաղաքն անմրցելի է Հայաստանում, տարածաշրջանում և, ի՜նչ իմանանք, գուցե նաև Եվրասիայում։ Շեքսպիրյան մեծն ողբերգակ Վահրամ Փափազյանը Գյումրին համարում էր իր... հոգևոր բաղնիքը։ Ինչո՞ւ է նախախնամությունն այսքան դաժան քաղաքի նկատմամբ։

1998 թվականի պաշտոնազրկումից հետո Լևոնի խորհրդավոր մենակությունը և նրա տասնամյա քաղաքական պարապուրդից անսպասելիորեն մեծ քաղաքականություն վերադառնալը ոմանք, առաջին հերթին հենց ինքը` Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, փորձում էին մեկնաբանել և հիմնավորել XX դարի աշխարհի տաղանդավոր քաղաքական, պետական, Ֆրանսիային անմնացորդ ծառայած մի վառ կերպարով, ում կոչում էին Գեներալ դը Գոլ:

Խոստովանենք, որ տիկին Գրեզետան փնթի կին է։ Նրա ուշքն ու միտքը սերիալներն են և հանգստյան օրերը Անթալիայում։ Գրեզետան ճաշը եփում է խոզանոց-խոհանոցում, մի աչքով բրազիլական սերիալին է հետևում, մյուսով՝ դոլարի կուրսին։ Դրա համար էլ նրա եփած ճաշերն ու թխած գաթաները խանձված բոզբաշի համ ունեն։

Միանգամից ասեմ, որ ողջունում եմ «ՀԺ» օրաթերթի նախաձեռնությունը, որով փորձ է արվում վերլուծել երրորդ հանրապետության քառորդդարյա անցած ուղին: Ցանկացած քաղաքական վերլուծություն ես կհամարեմ կիսատ-պռատ, ոչ ամբողջական, եթե քաղաքական վերլուծության մեջ ուշադրությունից դուրս է մնում տնտեսական վերլուծությունը:

Բելգիայի դաշնային դատախազության ահաբեկչության դեմ հատուկ մասնագիտացված բաժնի հրամանով երեկ ժամը 17:45-ին տասնյակ տնային խուզարկություններ են կատարվել Հալլե Վիլվորդի, Բրյուսելի և Վերվիրսի շրջաններում:

20-րդ դարում «Հայրենիք» կինոթատրոնը մայրաքաղաքի պարզասիրտ բնակիչների և շրջակա գյուղերից հյուր եկող պարզահոգի մարդկանց նախընտրած վայրն էր. այստեղ տարին բոլոր հնդկական կինոֆիլմեր էին ցուցադրվում։ Հնդկական ֆիլմերը սերմանում էին բարին և արդարը, այնտեղ իշխանը ընտանեկան առագաստ էր ուղեկցում գեղջկուհուն, արևադարձային անձրևների հետ մրցում էին հանդիսատեսների ջրվեժի պես հորդառատ արցունքները, չարն էլ անխուսափելի պարտվում էր։

Վլադիմիր Պուտինը, իհարկե, ցավակցություն և մտահոգություն հայտնեց ֆրանսիական ժողովրդին տեղի ունեցած ահաբեկչական գործողության կապակցությամբ: Թեև ռուսները վիրավորված էին այն բանից, որ վերջերս Չեչնիայում իրականացված նույնքան ողբերգական ակտին (զոհվեց 14 ոստիկան) եվրոպացի լիդերները գրեթե չարձագանքեցին:

Դեկտեմբերի 22-ն էր։ Իրանական օրացույցով ձմռան առաջին օրը, և քսաներորդ դարը կիսվել էր։ Թեհրանը և դիմացի բարձր Ալբրուզ սարը ծածկվել էին ձյան շերտով։ Այդ օրը թեկուզ պայծառ արև էր, բայց շատ ցուրտ էր։

Ինչ կարող ենք անել, բանը բանից անցել է, մնում է՝ ինքներս մեզ «գժի տեղ» դնենք և ուրախ-զվարթ ճանապարհենք բեռնաձիու տարին։ Այո, հավը դարձյալ խոսեց երկրորդ անգամ, և 2014-ը ոչ թե սիգաճեմ նժույգի, այլ տանջահարված բեռնաձիու տարի էր։ Եվ, ահավասիկ, բեռնաձին տխուր-մոլոր հեռանում է, փայտյա կայտառ այծն է բախում մեր սառնարանների դուռը։