Եռյակը պնդում է, որ իր առաջադրած 12 պահանջներից առաջնայինը Ընտրական օրենսգրքի բարեփոխումներն են և իշխանության հետ խոսելու թեմա ունի միայն այդ հարցով: Իշխանությունը զարմանալիորեն հանդուրժող գտնվեց ու վարչապետի շուրթերով իր համաձայնությունը տվեց:
Հետո հայաստանյան քաղաքական դաշտում տեսանք այն, ինչին սովոր ենք, սովորական է դարձել ինքնանպատակությունը: Իշխանությունն ու եռյակը ընտրական բարեփոխման մասին չբանակցեցին, փոխզիջումների չգնացին, փոխարենը՝ խորհրդարանը քննարկեց ու մերժեց ընդդիմության առաջարկը, որով նախատեսվում է հարյուրտոկոսանոց անցում համամասնական ընտրահամակարգին:
Համաձայնեք՝ սա նորմալ գործելաոճ չէ, ընդ որում՝ երկուստեք:
Եթե իշխանությունը մտադիր էր ընդդիմության հետ քննարկելու ընտրական բարեփոխումների հարցը, ապա հարկ չկար կտրուկ մերժելու եռյակի առաջարկները: Կարելի էր հենց խորհրդարանական քառօրյայում հանգել որոշակի կոմպրոմիսների, եթե դրանց ցանկությունը, իհարկե, կա: Մյուս կողմից՝ եթե եռյակն իսկապես ուզում էր ընտրական բարեփոխումներ, կարելի էր հարցի խորհրդարանական քննարկումները հետաձգել՝ մինչև բանակցությունները կայանային: Ի վերջո, հենց վաղն ընտրություններ չէին կայանալու և ԸՕ-ի բարեփոխումների հարցում կարելի էր մի փոքր սպասել:
Քաղաքական համակարգի երկու կողմերն էլ նման բան չարեցին, ինչը վկայում է գործընթացների իմիտացիոն բնույթի մասին:
Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ