Աղետի գոտի՝ մեր հոգիներում

1988-ի դեկտեմբերի 7-ին՝ ցավի ու կորստի, վշտի ու մորմոքի օրն ամեն բան պարզ էր:
«Աղետի գոտին» աշխարհագրական հասկացություն էր՝ հանարապետության հյուսիսային շրջանները:
Անցած 26 տարիների ընթացքում, սկզբում՝ խորհրդային կառավարությունը, ապա Հայաստանի իրար հաջորդող երեք նախագահները, մեկ տասնյակին մոտ կառավարությունները պարտավոր էին աշխարհագրական այդ տարածքի վրայից մաքրել«աղետ գոտի» հասկացությունը:
Պարտավոր էին ու մաքրեցին, բայց՝ թղթի վրա, բարձրագոչ ելույթներում, փողեր մսխելով, մարդկանց գիտակցության մեջ «աղետի գոտին» մշտական վիճակ դարձնելով:
«Աղետի գոտին» դադարեց աշխարհագրական տարածք ընկալվելուց, վիրուսի պես տարածվեց երկրով մեկ, դարձավ յուրաքանչյուրիս հոգեվիճակը, բնական վիճակը:
Էս նոր «աղետի գոտին» ավելի վտանգավոր ու մասշտաբային է, որովհետեւ կրծում-սպանում է մարդուն՝ նրա ճաշակը դարձնելով «փլատակի արքաների» պատանդ:
Գյումրիում շենքեր կառուցվեցին, մարդիկ տնավորվեցին, բայց քաղաք-մշակույթի համն ու հոտը մնաց փլատակների տակ՝ Հայաստանը զրկելով կարևոր, շատ կարևոր մի գույնից, մի երանգից, առանց որի հայրենիքի կիսատության զգացում կա:
Հայրենիքի կիսատությունն անվերականգնելի աղետ է:
Աղետի գոռտու վերականգնումը՝ կարմիր ժապավեն կտրելն ու հերթական անորակ շենքը շահագործման հանձնելը չէ, այլ՝ կոնկրետ մարդուն արժանապատիվ կյանք վերադարձնելը:
Շենքերը կառուցվեցին ոչ թե մարդու, այլ էս կամ էն նախագահի, ցեմենտ լափող նախարարի, քաղաքապետի վարկանիշի, նրանց չեղած թասիբի համար:
Գյումրեցին, վանաձորցին, սպիտակցին գուցե տուն ստացան, բայց աղետյալի անիծյալ կնիքը մնաց նրանց ճակատներին:
«Աղետի գոտի» դարձան նաև երևանցու, իջևանցու, հրազդանցու, աբովյանցու հոգիները, որոնց համոզեցին, որ իրանց բերանից հաց են կտրում՝ Գյումրիում կամ Սպիտակաում տուն կառուցելու համար:
Բարդույթավորված քաղաքացին անվերականգնելի աղետ է:
Դեկտեմբերի 7-ը ցավի ու կորստի օր է. գյումրեցին ողբում է փլատակի տակ մնացած իր մանուկի համար, որը կորցրեց կյանքը՝ չապրելով արժանապատվության կորստի ցավը:
Ես ողբում եմ ամեն տարի մաշվող իմ արժանապատվության համար, անբովանդակ կյանքի ծուլացած վայրկյանների, աղետի գոտի դարձած Հայրենիքիս համար:

Սուրեն ՍՈԻՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Փաշինյանի փաստազուրկ պնդումները
• Փաշինյանը Հայաստանը դնում է թուրք- ադրբեջանական աքցանի մեջ
• Փաշինյանը «փա՞յ» ունի...
• Սրբազանի հարցազրույցի մասին
• «Քաղաքական անասնագողություն»՝ Գյումրիու՞մ...
• Վտանգավոր առաջարկություն
• Փաշինյանը միտումնավոր է զոհաբերել Արցախը
• Գյումրին կունենա ամենաանկայուն ու կարճ քաղաքային իշխանությունը
• Փաշինյանի «Իրական Հայաստանը» դեկորատիվ պետության վերածված ադրբեջանական ենթապետությունն է
• Փաշինյանի և ՔՊ-ի դեմքով Հայաստանում վերականգնվել է հին համակարգը
• ՈՒիթքոֆի ուշագրավ հայտարարությունը
• ՈՒղերձ
• Հայաստանը կանգնած է կապիտուլյացիայի շեմին
• Հացադուլը լավ տարբերակ չէ
• Հեղափոխական մոլագարները, որպես կանոն, խեղված պատկերացումներ են ունենում դաշնակցային հարաբերությունների մասին
• Փաշինյանի «բանակը»
• Փաշինյանի «լավատեսության» խաբկանքը
• Փաշինյանի ուրացման հետևանք
• Ինչպես միշտ, մեր «շուստրին» սխալ է հաշվել
• Զելենսկին հեռանալու տարբերակը չբացառեց. դա ավելի արժանապատիվ է, քան զոհաբերվելը

Մեկնաբանություններ