Մեծն Թումանյան, այդ ի՞նչ պայծառատեսությամբ ես գրել «Չարի վերջը», որ այսօր նորանում է ներսուդրսից: Ուղղակի աղվեսը բեղավոր է, իսկ կկուն գիտի իր ծառը լքելու ճիշտ ժամանակը։ Ձագե՞րը, նրանք էլ պատրաստ են թռչելու։
Ոչի՞նչ, Մեծս, որ պոետական իմ պատկերացմամբ մի փոքր վերաձևեցի քո հանճարեղ հեքիաթի ավարտը։
Ներող եղիր:
Հռիփսիմե Հովհաննիսյան