Հայաստանի հիմնական խնդիրը միջանձնային հարաբերություններն են, որոնց վրա ձևավորվում են մնացած բոլոր ինստիտուտները. հենց այդ հարաբերությունների կանոններն են, որ ոմանք կոչում են ազգային գաղափարախոսություն, ավելի բարձր մակարդակներում՝ մշակույթ, որոնց վրա ձևավորվում են քաղաքակրթություններ:
Մեր տունքանդող սպառնալիքը տգիտությունը և դրա անարգել հաղթարշավն է: Դեռ Եղիշեն է նկատել, որ բոլոր չարիքների հիմքն անուսումությունն է. «Կույր զրկի ճառագայթից արեգական և տգիտություն զրկի ի կատարյալ կենաց: Լավ է կույր աչոք, քան կույր մտոք»:
Պատերազմ երբեք չի սկսվի այն պատճառով, եթե ես, դուք, նրանք և թեկուզ ամբողջ հայ ժողովուրդն ասի, որ Արցախը պետք է լինի Հայաստանի կազմում։ Պատերազմները սկսվում են որոշակի նպատակներով և խոշոր պետությունների որոշակի ծրագրերի իրականացման համար։
ԽՍՀՄ հիմնադիր Վլադիմիր Լենինը ռուս չէր, հրեա և գերմանացի էր։ Նա ոչնչացրեց Ցարական Ռուսաստանը, ռուսական բազմադարյա մշակույթը, աղետ բերեց ոչ միայն ուրիշ ազգերի, այլև հենց ռուս ժողովրդի համար։
Ինձ միշտ հիացրել է հասարակ ամերիկացիների պատրիոտիզմը: Երկրի դեմքն ու պատիվը ներկայացնող խորհրդանիշների նկատմամբ նրանք ինքնաբուխ, անհավակնոտ ակնածանք ունեն, և դրա մեջ կեղծ, ցուցադրական ոչինչ չկա:
Հատկապես, ինքնախաբեությամբ իրեն տղամարդ երևակայող ու անլիարժեքության բարդույթով տառապողն ու նրան շրջապատող ինքնագոհ փողկապավոր «բայրաքթարները» դարձել են անտանելիորեն զզվելի, նողկալի և ատելի:
Մրցակցային գոյապայքարում կա հակառակորդին հաղթելու կամ նրանից առաջ ընկնելու երկու մեթոդ:
1․ Իրական առաջընթացի մեթոդ, երբ զարգանում ես, ստեղծում նոր տեխնոլոգիաներ, որն ապահովում է գերակա դիրք մրցակցի նկատմամբ,
2․ Հարաբերական առաջընթացի մեթոդ, երբ ինչ-որ ձևով հասնում ես հակառակորդի հետընթացին և, երբեմն էլ, փլուզմանը՝ գունավոր հեղափոխության կամ նման այլ մեթոդով...