Հետո, երբ կապույտ տերեփուկը դաշտում
Սմքած կոծոծ դառնա,
Եվ քամին սվսվա անկոչ, վայի գույժի ձայնով,-
Ավա՜ղ՝ պոետը հեգ ի Տեր մարեց ահա,
Վախկոտ բողոք շրթին
ՈՒ անընկեր:
Արվեստագետ, ազգագրագետ ՍԵՐԻԿ ԴԱՎԹՅԱՆԸ մագադանյան աքսորից հետո թվով ութ՝ գիտական լուրջ ուսումնասիրություններ գրեց՝ հայկական ասեղնագործության, ժանյակի, կարպետի ու գորգի, կիրառական արվեստի այլ ոլորտների մասին:
Բաբո ջան, հլա գլուխդ վեր բարձրացրու ու կարդա 6-րդ դասարանի
«նոր չափորոշիչներով» կազմված «միջազգային հանրության» համար տպագրված ԻՄ ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ դասագրքի «ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ»։
Գիրքը կոչվում է «Իմ հայրենիքն ու աշխարհը», այսինքն գլխավոր բովանդակությունը պետք է լինեին Հայաստանն ու հայերը, իսկ աշխարհը այդ համատեքստում, բայց ի՞նչ կա այս «դասագրքում» հայերի ու Հայաստանի մասին, ոչինչ կամ գրեթե ոչինչ։
ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների Դուշանբեի հանդիպումը ևս, ինչպես ՇՀԿ Չինաստանում գումարված գագաթնաժողովը, ունեցավ իր միջազգային ուղերձները: Շանհայյան ուղերձների մասին արդեն գրառումով կիսվել եմ: Եվ այսպես, ի՞նչ ցույց տվեց Դուշանբեն, որ պետք է հաշվի առնել արտաքին քաղաքական քայլերի ժամանակ...