Շատերին հեշտ է գոռալ «ազատություն» ու գնալ տուն։ Բայց անգամ պատկերացում չունեք, թե ինչ է նշանակում բանտարկվել ու ամեն օր ինքդ քեզ հարցնել. «Ինչո՞ւ»:
Չէ՜, դու գիտես «ինչու»-ի պատասխանը, բայց միևնույն է, դու հայացքդ հառում ես վանդակավոր պատուհանից վեր` դեպի Երկինք, ու ուզում ես Աստծուց լսել այդ «ինչու»-ի պատասխանը։
Դու ամեն օր` գիշեր ու առավոտ, նույն աղոթքն ես հղում առ Աստված, ու ծանրը բանտարկությունը չի, այ՝ անարդարությունը։ Դու մեկուսացումից չէ, որ տառապում ես, այլ անարդարության զգացումից և անզորությունից, որ չես կարող ազդել այդ գրողի տարած անարդարության վրա...
Ajapahyan Mikael սրբազանի իրական զգացումները, թերևս, կհասկանա նա, ով բախվել է անարդարությանն ու դարձել անարդարության զոհը...
Դատարանում այն, ինչ ասաց բառերով, ավելին ասաց իր հայացքով...
Արա Պողոսյան