Շաղավոտ

Ահա և գիշերվա չորրորդ ժամը եկավ -

ես արթուն եմ, ինչպես հերթապահ ծղրիդը,

որ բանբեր է կարգված այգաբացի:-

Իմ երգը, սակայն, լսելի է միայն լուսնահարներին,

իսկ ավետիսներս հրեշտակները դեռ պիտի կնքեն:-

Ես անցնում եմ ոսկրե պարիսպների միջով

քարսիրտ ժամանակի,

և փերիներն են ոգեշողանքով ուղեկցում ինձ,-

քաղցրախոս են նրանք, սիրատենչիկ, մեղուշ,

նրանք չգիտեն իմ դառնության լեզուն,

իսկ ինձ անծանոթ է անուշ բառերի տեղագրությունը,

բայց կասեմ՝ ոնց է թախիծը բուրում

և աղապատանքի քաջվարդեր քաղում գիշերվա ծոցից:

- Քույր, ամեն ծղրիդ մոռացության ձայն է իր երամի մեջ,

նա օրհասն է երգում շնչակտուր, կանչում միակին այն,

ում պիտի ընծայի գեղոնները վաղվա:

Երբ ցողը իջնում է նրա երգի վրա,

հասկանում է՝ պահն է շաղավոտի,

և նա պիտի լռի առժամանակ - խորհի գալիք սիրո,

թարմ երազներ բերող առավոտվա մասին…

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ