Հոկտեմբերի 25-ին Գլոբալացման և տարածաշրջանային համագործակցության կենտրոնը «Անի պլազայում» քննարկում էր կազմակերպել «Փորձի փոխանակման միջոցով՝ վիզաների արդյունավետ ազատականացման խթանումը Վրաստանում, Մոլդովայում և Հայաստանում» թեմայով:

Մենք ի ցուց դրեցինք քաղաքական կամքի շատ ուժեղ կողմը, որի ժամանակ քաղաքական կամքի առկայության դեպքում հնարավոր է շատ արագ կերպով արդյունքների հասնել, որոնք բխում են ժողովրդական պահանջից և առնչվում են կոռուպցիային, սոցիալ-տնտեսական կյանքում բոլորի համար հավասար հնարավորություններին, արդար ընտրություններին և ներկայումս առկա ամենամեծ մարտահրավերին. դատական բարեփոխումներին:

Նախ­կին պատ­գա­մա­վոր ՍԱՄՎԵԼ ՖԱՐ­ՄԱ­ՆՅԱ­ՆԸ, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին հա­մա­րե­լով ան­կան­խա­տե­սե­լի ու ան­կա­յուն, իր մտա­հո­գու­թյուն­ներն է հայտ­նում ներ­քին ու ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կի շուրջ։

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը» ՀԴԿ ղե­կա­վար Ա­ՐԱՄ ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆՆ է։ Նա յու­րա­քան­չյուր պա­տեհ ա­ռի­թով մշ­տա­պես ըն­դգ­ծել է` Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի ղե­կա­վար­նե­րի տա­րած­քա­յին նկր­տում­նե­րին առ­նչ­վող հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը պետք է լուրջ ըն­դու­նել և դի­վա­նա­գի­տա­կան խո­ղո­վա­կով ան­մի­ջա­պես հա­կա­դար­ձել։ Այ­լա­պես Ադր­բե­ջա­նի ստե­րը դր­սում եր­բեմն ճշ­մար­տու­թյան տեղ են ըն­դուն­վում, քա­նի որ հայ­կա­կան կողմն ի­րա­կա­նու­թյու­նը, ցա­վոք, չի ներ­կա­յաց­նում։

Մինչ աշ­խար­հում լուրջ զար­գա­ցում­ներ են, մեր սահ­մա­նից ոչ շատ հե­ռու պա­տե­րազմ է ըն­թա­նում, մենք մեր ներ­քին նեղ կա­ղա­պար­նե­րից դուրս չենք գա­լիս։ Ա­լիևն ար­դեն խո­սում է Զան­գե­զու­րը «հետ վե­րա­դարձ­նե­լու» մա­սին, իսկ մեր իշ­խա­նու­թյուն­ներն ամ­բող­ջո­վին ընկ­ղմ­ված են ներ­քա­ղա­քա­կան ինտ­րիգ­նե­րի մեջ։ 100 տա­րի անց էլ Թուր­քիան իր ցե­ղաս­պան ձե­ռագ­րին հա­վա­տա­րիմ է, իսկ աշ­խարհն է­լի լուռ հետևում է։ Սի­րիա­յում կա­տար­վո­ղի և մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նի մար­տահ­րա­վեր­նե­րի շուրջ ենք զրու­ցել մի­ջազ­գայ­նա­գետ ՍՈՒ­ՐԵՆ ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ։

ԱԳՆ մամուլի խոսնակ Աննա Նաղդալյանն անդրադարձել է Թուրքախոս պետությունների համագործակցության խորհրդի 7-րդ գագաթաժողովում Ադրբեջանի և Թուրքիայի նախագահների հայտարարություններին:

Հա­յաս­տա­նը ապ­րում է եր­կու ծայ­րա­հե­ղու­թյուն­նե­րի շր­ջապ­տույ­տում։ Մի կող­մից փո­ղոց փա­կե­լով իշ­խա­նու­թյան ե­կած ան­ձինք ար­ցա­խյան ա­զա­տա­մար­տը ստո­րա­դա­սե­ցին «հե­ղա­փո­խու­թյա­նը», գե­նե­րա­լին հա­մա­րե­ցին «խու­լի­գան», մյուս կող­մից էլ դր­սում «պաշտ­պան­վում» են ազ­գա­յին հե­րո­սի «գոր­ծով»։

Հա­յաս­տա­նում ինչ­պես մե­կու­կես տա­րի ա­ռաջ, այն­պես էլ հի­մա սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան բա­զում կու­տակ­ված խն­դիր­ներ կան, ո­րոնք օր ա­ռաջ լուծ­ման կա­րիք ու­նեն։ Իշ­խա­նա­փո­խու­թյունն այդ ա­ռու­մով ոչ մի բան չի փո­խել, այդ խն­դիր­նե­րը շա­րու­նա­կում են մնալ մեր օ­րա­կար­գում։ Այս և ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան թե­մա­նե­րի շուրջ է զրույ­ցը քա­ղա­քա­գետ ԱՐ­ՄԵՆ ԲԱ­ԴԱ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ։

Հա­յաս­տա­նի ներ­քին ու ար­տա­քին ո­րոշ խն­դիր­նե­րի շուրջ է «Ի­րա­տե­սի» զրույ­ցը քա­ղա­քա­գետ ՀՐԱՆՏ ՄԵ­ԼԻՔ-ՇԱՀ­ՆԱ­ԶԱՐ­ՅԱ­ՆԻ հետ։

Հա­յաս­տա­նի ներ­քին և ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, ըստ քա­ղա­քա­գետ ԳԱ­ԳԻԿ ՀԱՄ­ԲԱ­ՐՅԱ­ՆԻ, տա­պալ­ված է։ Քա­ղա­քա­գե­տը մեզ հետ զրույ­ցում ներ­կա­յաց­րեց այն պատ­ճառ­նե­րը, ո­րոնք նրան նման եզ­րա­հանգ­ման հիմ­քեր են տվել։