Հերթական «փորձագետի» «փորձագիտական եզրակացությունը» կարդացի` «Տիգրանաշենը տալիս ենք Ադրբեջանին, ճանապարհ չենք ունենում դեպի Սյունիք, Իրան», «Սոֆուլու» /Բարխուդարլուն, Վերին Ոսկեպարը տալիս ենք, ճանապարհ չենք ունենում դեպի Վրաստան»:
Էսօր սկսված կոնֆլիկտի մեջ մի այլ վատ բան էլ կա մեզ համար։ Մեր խնդիրները, ցեղասպանությունը, 120.000 մարդու ճակատագիրը, հազարավոր զոհվածները մղվեցին հետին պլան՝ թե՛ քաղաքական էլիտաների համար, թե՛ մեդիայի, հատկապես՝ արևմտյան։
Օրեր առաջ տեղեկացա, որ ԿԳՄՍ-ից գրավոր հանձնարարական է տրվել «Պատմամշակութային արգելոց-թանգարանների և պատմական միջավայրի պահպանության ծառայությանը», Հայաստանի Հանրապետության տարածքի մահմեդական հուշարձանները, առաջին հերթին՝ գերեզմանոցները հաշվառելու և ուսումնասիրելու համար։
Բոլոր ազգերն էլ կարող են դավաճանվել:
Բայց, որպես կանոն, դավաճանվում են մեծամասնությունները՝ փոքրամասնության կողմից:
Հայկական դավաճանության սպեցիֆիկան նրանում է, որ թվում է, թե դավաճանվել է հենց փոքրամասնությունը՝ մեծամասնության կողմից:
ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների Դուշանբեի հանդիպումը ևս, ինչպես ՇՀԿ Չինաստանում գումարված գագաթնաժողովը, ունեցավ իր միջազգային ուղերձները: Շանհայյան ուղերձների մասին արդեն գրառումով կիսվել եմ: Եվ այսպես, ի՞նչ ցույց տվեց Դուշանբեն, որ պետք է հաշվի առնել արտաքին քաղաքական քայլերի ժամանակ...