1994 թ. օգոստոսի 18-ին, հինգշաբթի օրը, առավոտյան ժամը 07.15-ին, Երևանի հայրապետական իր առանձնատանը, 86-ամյա հասակում, երկարատև ու ծանր հիվանդությունից հետո, վախճանվել է Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Վազգեն Առաջին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը...
Պատմում են, որ երբ ապստամբ Չե Գևարային վերջապես կարողացան բռնել իր թաքստոցում, հովիվներից մեկի տեղեկության շնորհիվ, բռնողներից մեկը զարմացած հարցրեց հովվին...
Եթե մտածում եք, որ ազատ անկախ Հայաստանի քաղաքացին մտնելու է ընտրական տեղամաս, քվեաթերթիկը գցի քվեատուփ, իր ձայնը տա ընդդիմությանը և ՔՊ-ից սկուտեղի վրա ստանա իշխանությունը, ապա դուք դա մոռացեք, մոռացեք հավիտյանս հավիտենից...
Օգոստոս էր, շոգ էր։ Ինձ ասեցին.
- Ընտրի՛, թե որտեղ ես ուզում ծնվես։
Ես մատս դրեցի մանկական քմահաճ ծնոտով, առաջ եկած խռովկան վերին շրթունքով, խառը փարթամ մազերով աղջկական գեղեցիկ կիսադեմի վրա, որ հազիվ էր նշմարվում քարտեզի վրա...
Բոլորը գրում են, թե ինչ է կատարվել Վաշինգտոնում, բայց ոչ ոք չի գրում, թե ինչ է կատարվում Երևանում: Եվ դա բնական է, որովհետև Երևանում ոչինչ էլ չի կատարվում: Կարծես թե գրեթե բոլորը տվել են իրենց համաձայնությունը, ոմանք՝ բացահայտ, ոմանք էլ՝ տակից...
Զարմանահրաշ ժամանակներում ենք ապրում. տաղանդն ու կրթությունն այլևս պետք չեն՝ մասսայական ճանաչում ունենալու համար, ամոթի բացակայությունը լիուլի հերիք է...
Պետք է առնվազն անհույս նեոլիբերալ լինես, որպեսզի հավատաս այն պնդումներին, որ «Թրամփի երթուղին» թույլ կտա էապես բարձրացնել Հայաստանի անվտանգությունը: Հաճախ է խոսվում այն մասին, որ թեև Վաշինգտոնը ռազմական ներկայություն չի ունենա Սյունիքում, սակայն ամերիկյան կապիտալը թույլ չի տա այստեղ որևէ էսկալացիա...