Ցեմենտի գողության երևույթը ոմանք ընդունում էին որպես ժողովրդին մատուցվող բարի ծառայություն. թող գողանան, տներ կառուցեն, ծախեն ու ապրեն, դա ազգին օգուտ է: Հավանաբար այդպես մտածողներն այն բարի գողերն էին, ովքեր խորհրդային երկիրը տարան դեպի կործանում:
Դեռ մինչև սիրիական կառավարության զորքերի Պալմիրան գրավելը, ԻՊ-ից ազատագրվելու հեռանկարը ծափեր ու թեթևության զգացում էր առաջացնում ամբողջ աշխարհում՝ գրում է Պատրիկ Մակդոնելը The Los Angeles Times-ում:
Ռուսաստանի ուժեղացումը Մերձավոր Արևելքում պայմանավորված է տարածաշրջանում Արևմուտքի ներկայությամբ՝ Libération-ին ասել է Ֆրանսիայի Սոցիալական գիտությունների բարձրագույն դպրոցի պրոֆեսոր Համիդ Բոզարսլանը:
Մինչև ԱՄՆ նախագահական ընտրությունները դեռ տարիուկես կա և մենք չգիտենք՝ ովքե՞ր կլինեն հիմնական կուսակցությունների թեկնածուները, առավելևս՝ ո՞վ կդառնա Սպիտակ տան 45-րդ տերը:
Վերջերս Կրեմլում պարգևատրման արարողության ժամանակ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը պատմում էր երկրի ձեռքբերումների մասին, բայց հետո ընդունեց, որ դեռ շատ չլուծված խնդիրներ կան ու զգուշացրեց «հաջողություններից գլխապտույտից»:
Դժվա՜ր, կասեի անգամ դժնդակ օրեր են ապրում Օվալաձևի իշխան-երեսփոխանները, դշխո-երեսփոխանները և, վերջապես՝ մանդատակիր-մականունավոր-պատգամախոսները և, չմոռանանք, Օվալաձևի չորրորդ դասը՝ պետականամետ-հայրենանվեր, անկողմնակալ-վերերկրային շեփորները, դրոշները և թմբուկները։
Նպատակ ունի՞ պատմությունը: Ֆրենսիս Ֆուկույաման ասում է՝ այո, պատմությունը շարժվում է մեկ առաջ, մեկ՝ հետ, հասարակությունը չի կարող մշտապես վերադառնալ իր զարգացման նախընթաց փուլին:
Ընդդիմությունը, մասնավորապես, «Նոր Հայաստանը», ուղղակի այն «դեպքն» է, երբ հայտնի անեկդոտում փոսի մեջ ընկածն ասում է` էս մի անգամ էլ եմ փորձում, թե չհաջողվեց փոսից դուրս գալ, ուղիղ տուն եմ գնալու:
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...