Երբ այս հոդվածը արդեն հրապարակված լինի, երևի շատ ավելի հստակ կլինի, թե Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահներին ինչու է «իր մոտ կանչում» նրանց ֆրանսիացի պաշտոնակից Ֆրանսուա Օլանդը։
Հոկտեմբերի 10-ի հանրահավաքից հետո ու հոկտեմբերի 24-ի հանրահավաքից առաջ զուտ մասնագիտական հետաքրքրությունը մղեց հոկտեմբերի 21-ին գնալ Ազգային ժողով պատգամավորների հայտարարությունների ժամին՝ տեղվույն վրա հասկանալու մթնոլորտն ու իրավիճակը:
Երեկվանից ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը Թեհրանում է: Դարի այցը կայացավ: Թեպետ դարի այցը Հասան Ռուհանիի այցը պիտի լիներ Հաաստան, բայց Իրանի նախագահը ակնկալում էր քննարկումների քաղաքական օրակարգ ու համաձայնագրերի ստորագրում:
Ինչպես հաղորդում են չինական լրատվամիջոցները, «Չինաստանը լրացուցիչ 100 մլն յուանի (16 մլն ԱՄՆ դոլար) օգնություն կտրամադրի Արևմտյան Աֆրիկայի երկրներին՝ Էբոլա վիրուսի համաճարակի դեմ պայքարելու համար»։
Վերջին շաբաթների իրադարձությունների առատությունը կարծես «կադրից դուրս» թողեց մի շատ կարևոր տարածաշրջանային միջոցառում, որն անմիջական նշանակություն ունի նաև Հայաստանի ու Արցախի համար։
Եվ՝ այսպես, կատարվեց: Հայ ժողովրդի դարավոր պատմության մեջ արձանագրվեց նույն այդ պատմության ամենամեծ (ամենափոքր) ու ամենազարմանալի (ի՞նչն էր զարմանալի) իրադարձությունը: Կատարվեց իշխանափոխություն:
ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը հոկտեմբերի 10-12-ը ԱՄՆ-ում էր: Աշխատանքային այցով՝ մասնակցելու Համաշխարհային բանկի և Արժույթի միջազգային հիմնադրամի տարեկան լիագումար նիստին:
Նավթի գների կանխատեսվող (մասնավորապես մեր թերթի կողմից) և, ամենայն հավանականությամբ, կայուն անկման պայմաններում ստեպ-ստեպ հաղորդումներ են երևում, որոնք, ակնհայտորեն, «ածխաջրածնային տնտեսություններին» լավատեսություն չեն ներշնչում։
Թուրքիայի տրանսպորտի և ենթակառուցվածքների նախարարությունը հայտարարել է 2,4 մլրդ եվրոյի օտարերկրյա ֆինանսավորման ներգրավման մասին՝ Կարս-Նախիջևան երկաթուղու նախագծի իրագործման նպատակով, որն անմիջական կապ է ստեղծելու Թուրքիայի և Ադրբեջանի միջև։ Սակայն այս ենթակառուցվածքային նախաձեռնությունը ծառայում է շատ ավելի լայն ռազմավարական օրակարգի...