Դեռ շատ է գրվելու ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի վարչապետական ոչ այնքան սպասելի հրաժարականի մասին:
ՈՒ որքան էլ կարծիքները տարբեր` մի կետում լինելու են միասնական. կատարվածը ճիշտ քայլ էր, քանզի հակառակ պարագայում զարգացումները կարող էին անկանխատեսելի հուն մտնել:
Ապրիլյան հեղափոխության ժամանակ և հետո հասարակության տարբեր շերտերում խոսվում է վենդետայի մասին: Ոմանք հանուն երկրի միասնության և խաղաղության հակված են ասելու «ոչ», ոմանք էլ, անձնական, թե այլ պատճառներով, խոսում են դրա անխուսափելիությունից:
Մուհամեդը քայլում էր Երուսաղեմով, ու ոչ ոք նրան ուշադրություն չէր դարձնում: Մարգարեին թվում էր, որ բոլորն իրեն են նայում, ու եթե ինքը թույլ տա՝ պատրաստ են գետնատարած փռվել իր առաջ ու սպասել իր մի բառին, մի շարժումին, մի հայացքին:
Ծիրանը հասնում է։ Ծիրանի գույնե՜րը... Հայոց ցորենի շիկնանքը և որդան կարմիրը, նաիրյան այգաբացն ու թոնրի մարող կրակը երփնագրված են հայկազյան մրգի թավշոսկի այտերին։ Ի՞նչ եք կարծում, ժամանակը չէ՞, որ շնորհապետական հայկյան պետության դրոշի նարնջագույնը տեղը զիջի ծիրանագույնին։
Փթթող բնաշխարհի կանաչ ենթատեքստում կայծկլտում են տարվա առաջին պտուղները` դյութիչ թութը սևաթույր և կարմրավառ գայթակղություն ելակը։ Բայց երկիրը ցայսօր հիվանդ է կարմրուկով։ Նաև ճողվածքով։ Փորձենք ապաքինել։
Մեր երկրի վերջին իրադարձությունները ստիպեցին Հայաստանը դիտել տարբեր երկրների համեմատությամբ, ավելի սևեռվել ազգային գիտակցության, ազգային արժեքների վրա: Շատ ավելի ընդգծվեց, որ մեր երկրում տեղի ունեցող յուրաքանչյուր ցնցում ծանր է անդրադառնում արտերկրում բնակվող մեր հայրենակիցների վրա:
Վերջերս հաճախ այցելում են կանաչ-կարմիր, դեպքից դեպք էլ` թունդ դարչնագույն երազները։ Երփնագիր երազներում ստորոտից մինչև գագաթ ձյունածածկ են Արագածը և Մռավը, Արա լեռն ու Ծիծեռնակաբերդի հուշաբլուրը։
Այն, ինչ մայիսի 1-ին կատարվեց խորհրդարանում, ընդամենն արձանագրեց հեղափոխական պայքարի առաջին փուլի ավարտը։ Ընդդիմության և խորհրդարանական մեծամասնության միջև արձանագրվեց, որ առաջին փուլի արդյունքում կողմերը պահպանեցին դիրքերը, նաև ընդգծվեց, որ յուրաքանչյուրը վերահսկում է իր ռեսուրսը։
«Պաշտոնական Բաքուն օրինական իրավունք ունի Հայաստանից փոփոխություններ պահանջել իր Սահմանադրության մեջ, որը տարածքային պահանջներ է պարունակում Ադրբեջանի նկատմամբ. դա մնում է վերջնական խաղաղության ստորագրման առանցքային պայման»,- ասում է Ադրբեջան արհեստական կազմավորման ԱԳՆ մամուլի քարտուղար Այհան Հաջիզադեն...