Ժակ Ատտալի-մասոն, իլյումինատ, Ռոդշիլդների աջ ձեռքը. « Պետք է գտնել բնակչության թիվը նվազեցնելու ճանապարհ: Սկսենք ծերերից, որովհետև,երբ մարդկանց տարիքը գերազանցում է 60-65-ը, նրանք սկսում են թանկ արժենալ հասարակության վրա։ Հետո անցնենք թույլերին, անօգնականներին, որոնք հասարակությանը ոչինչ չեն տալիս և, ի վերջո, հիմարներին։ Էվթանազիան ուղղված է այդ խմբերին: Ապագա հասարակություններում էվթանազիան պետք է լինի մեր հիմնական գործիքը:

Մարդկային քաղաքակրթության առաջընթացի հետ միասին գոյության մրցակցային պայքարը եղել է, մնում է և կլինի ուժային:

Տեսել ե՞ք, թե առավոտը վեցի կողմերը ոնց ա լրիվ մթության մեջ լույսը սկսում կամաց-կամաց բացվել։ Ասես մի բաժակ սև սուրճի մեջ կաթիլ-կաթիլ կաթ լցնես։

ՀՀ Անկախության Հռչակագրով և ՀՀ Սահմանադրությամբ հաստատագրված Մեծ Եղեռնի (Հայոց Գենոցւդւ) պետական մակարդակով հրաժարման գործընթացն արդեն իսկ սկսված է։ Հա՛, նոր հիշեցի...

Մի զարմացիր, որ դրսում քեզ չեն ընդունում այնպես, ինչպես «պատմական Հայաստանի» ղեկավարներին էին ընդունում: Քեզ ընդունում են քո «իրական Հայաստանին» համապատասխան: Պատմականի ղեկավարներից ոչ ոքի մտքով չէր անցնի Հայաստանում օտարվել Հայ առաքելական եկեղեցուց...

Տնային աշխատանք՝ 5, 7, թե 10 միլիոն բոլոր հայերին. գնացեք ու ամենքդ ձեզ համար մտածեք, թե ինչու տարածքով, ճակատագրով, հարևանների որակով Հայաստանին համադրելի մի երկրի առաջնորդին աշխարհի համար 1 կայսրության առաջնորդն այսպիսի ջերմ ընդունելության է արժանացնում...

Իշխանության ուզուրպացման հետ կապված բազմաթիվ տերմիններ իրենց նախնական իմաստով ամենևին էլ այնքան սարսափելի չեն եղել, որքան հնչում են այսօր: Օրինակ, դիկտատոր կոչումը հռոմեացիները հանրապետության ժամանակաշրջանում տալիս էին կոնսուլի կողմից ընտրված և արտակարգ լիազորություններով օժտված պաշտոնյային՝ 6 ամիս ժամկետով: Դեսպոտ էր կոչվում Բյուզանդիայում միապետի ժառանգորդը: Իսկ սատրապը, որով այսօր որակում են բռնակալ ղեկավարին, պարսիկների մոտ ծայրագավառի կուսակալն էր:

ԱՄՆ-ի նորընտիր նախագահը ամեն օր ցնցում է աշխարհը՝ օր-օրի զարմացնելով իր սենսացիոն որոշումներով: Հիշում եք՝ ոչ վաղ անցյալում ՀՀ իշխանությունները ինչպես ստորագրեցին Հռոմի ստատուտը և միացան Միջազգային քրեական դատարանին, որի որոշումները Ադրբեջանը պարզապես նետում էր աղբարկղը...

Նոր Հայաստանի տարբեր տրամաչափի պաշտոնյաներն, օգտագործելով յուրաքանչյուր առիթ, բնակչությանը Գազելներն են հիշեցնում և սպառնում վերադառնալ «Գազելների ժամանակաշրջան»:

Հայաստանի հետ «խաղաղ» բանակցություններ վարող Ադրբեջանում ընթացող «դատավարության» ժամանակ, գործով դատախազի շուրթերով, հիմնական սլաքն ուղղվել է Հայաստանին, իսկ բուն գործով անձինք, մեծ առումով, ներկայացվում են որպես իրագործողներ: