Պղծումն իրականացնում ա իր սիրելի «կիսաճշմարտությունների» մեթոդով։

Գույքահարկը բարձրացնում ա, ասում ա` բարեփոխում: Շրջանառության հարկը բարձրացնում ա, ասում ա` բարեփոխում: Եկամտահարկը բարձրացնում ա, ասում ա` բարեփոխում:

Ամերիկյան կապիտալիզմը, ինչպես ամենասկբում էր, շարունակում է հիմնվել մարդկանց վրա։ Տեխնոլոգիականից մինչև ֆինանսական ոլորտները զարգացնում են կոնկրետ անհատներ՝ Իլոն Մասկից մինչև Լարի Ֆինկ։ Իսկ Եվրոպայում Էյֆելի, Ֆերարիի և Շանելի տեսակը վաղուց չկա։

Եվ ահա եկան քո տխուր օրերը՝ մենակ մնալու, մեռնելու կամ լավ բանաստեղծություն գրելու, և դու կապրես նրանց հետ օր-օրի ավելի ճմրթվող դեմքով ու լուսավորություն փնտրող աչքերով:

Մեր անպատասխանատու քաղաքական մտքի բնութագրական գծերից մեկն այն է, որ մեր գործիչները, մասնակի ճշմարտությունների և սահմանափակ ու, նույնիսկ, երկրորդական բնույթի եզակի փաստերի հիման վրա, ֆանտաստիկ ընդհանրացումներ կատարելով ու ճակատագրական եզրահանգումների գալով, ճախրում ու սավառնում են երկինքներում։

Չկա՛ աշխարհում որևէ ազգ կամ ժողովուրդ, որ ինքն իր հասցեին վիրավորական բաներ ասի:

Ադրբեջանը «սահմանազատման» իր պլանները Հայաստանի «վզին փաթաթելով» փորձելու է զուգահեռ լուծել «ադրբեջանական փախստականների» տխրահռչակ գաղափարը` դրանց տեղակայելու ՀՀ այն հատվածներում, որոնք իր համար ռազմավարական նշանակություն ունեն:

Պետական դավաճանը հայոց ցեղասպանության մասին խոսելիս բառացի հայտարարել է, որ «Մենք պետք է հասկանանք՝ ինչ է տեղի ունեցել և ինչու է տեղի ունեցել։ Սա ոչ միայն պատմական, այլև ռազմավարական հարց է։ Մենք պետք է փորձենք հասկանալ՝ ինչու 1939 թվականին Հայոց ցեղասպանությունը միջազգային օրակարգում չի եղել, իսկ 1950-ականներին՝ հայտնվել է։ Ինչպե՞ս ենք մենք դա ընկալել, ո՞ւմ միջոցով ենք ընկալել և ի՞նչ հետևություններ ենք արել»:

Հազարավոր տղաների ուղարկել է ջաբրայիլներ, աղդամներ ու այլ ջանդամներ, սպանել է տվել, հետո կանգնել ասել է, որ Շուշին՝ Շուշա քաղաքն է (20 թվի նոյեմբերի 9-ի փաստաթուղթ), Հադրութը, Մարտակերտը դեռ 91 թվից օֆիցիալ ճանաչված են եղել ադրբեջանական:

Հետաքրքիր է չէ, Երևանի ավագանին, որի մեծամասնությունը քպ-ականներ չեն, արդեն մի քանի ամիս է, ինչ կարող է անվստահության գործընթաց սկսել գործող քաղաքապետի նկատմամբ, բայց չի անում: Տեսնես ինչու՞: