Ալիևը համարում է, որ Հայաստանը իր ենթակայության տակ գտնվող գաղութային երկիր է, և իր բոլոր ցանկությունները պետք է բավարարվեն։

Ադրբեջանի նախագահը կրկին տարածում է քարոզչական հռետորաբանություն՝ «300,000 ադրբեջանցիների վերադարձից» մինչև Արցախի հայերի նկատմամբ «սոցիալական աջակցություն», իսկ Հայաստանի իշխանությունը հերթական անգամ ցույց է տալիս իր անգործությունը։

Բախտ վիճակվեց դիտելու Հայկ Մարության և Տիգրան Ավինյան զույգի հեռուստատեսային բանավեճը։ Մասնակիցները, մեղմ ասած, գեղասահքի զույգ էին հիշեցնում տեխնիկայով և գեղարվեստական հնարքներով։

Պարզվում է, որ Երևանն օդի աղտոտվածությամբ աշխարհի ամենավտանգավոր քաղաքներից է:

Աննկատ եկել եմ, աննկատ էլ կգնամ։ Իմ գալով մի քանի հոգու ուրախացրել եմ, բայց չեմ ուզում՝ գնալով մի քանի հոգու տխրեցնեմ. թող էդ չմարված ուրախությունն իմ նվերը լինի աշխարհին։

Մեզ մոտ սովորական բան է դարձել առանց բավարար գիտելիքներ ունենալու, հաճախ էլ բացարձակապես տգետ լինելով, լուրջ բաների մասին դատարկախոսելը։

Երբ կյանքիդ մայրամուտին ինքդ թքում ես քո կյանքի, քո ստեղծագործությունների, գրածդ գրքերի, վրձնած կտավների, երկնած երաժշտության, առհասարակ վաստակիդ վրա, զուտ թանկ ու ճոխ թաղվելու, հետմահու ևս օգտվելու համար, դու, ուրեմն չունես անուն, չունես ստեղծագործություն, չունես արժանապատվություն։ Դավաճանի,երկիրը կործանման տանողի հետ շփվել ու ծռվել նրա առաջ։ Էս ի՜նչ եք դուք։

Դրսից ոչ ոք չի բռնելու Հայաստանի Հանրապետության արյունատար անոթները կտրող ձեռքը, եթե...

2008-2010 թթ. Բաղրամյան 26-ում բոլորը գիտեին. նախագահ Սարգսյանի հետ իրենց ուզած պահին ու իրենց ուզած հարցի շուրջ կարող էին զրուցել կամ տեսակցել միայն, այսպես կոչված, անվանի մտավորականները՝ գրողներ, կոմպոզիտորներ, անվանի գիտնականներ, երաժիշտներ, բժիշկներ, քանդակագործներ, անվանի սպորտսմեններ, խմբագիրներ և այլք: Մեր ժողովրդին ճանաչում ու հարգանք բերած մարդիկ: Ավելորդ է ասել՝ հիմնականում անձնական խնդիների շուրջ, թեև համազգային օրակարգով փաթեթավորված:

Մինչ պետական դավաճանը զբաղված է սեփական «ընտանեկան անկողինը» հանրությանը ի ցույց դնելով` Ալիևը բավականին հետաքրքիր հարցազրույց է տվել, որտեղ մեզ վերաբերող կետեր են առկա: