Աղմուկ և ցասում

Լեռան հառաչ է լսվում ամենուր

այս օրերին դժնի,

յոթծովիմերան երկրի փանջարաներն են

բաց` հազար ու մի

ու տա Աստված, որ ազգովի նստենք

սեղան վայելքի,

դիմակահանդես թող լինի օրն այդ՝

առանց դիմակի։

Յոթը օրենք գրենք գինով, յոթը կանոն բնական`

առանց թղթի նույն գրիչի-

աղն ու հացը փաստաբան։

Նռան գինով ստորագրենք

օրենքներն այդ բաղձալի, թեև էլի

յոթծովիմերան երկրի փանջարաներն են

բաց՝ հազար ու մի:

Ի՞նչ իմանաս, թե կյանքը մեզ

որ մե նոր ափն է նետելու

ուր սատանա՞ն է այդ նոր ափի

տեր Աստվածը լինելու կրկին:

Եվ մեր Նոյյան նավը լեռան

վրա թողած՝ մեր սև աչքերով

և մեր երեխաների աչուկների կապույտ լույսով

բախելու ենք գորշ դուռը անհայտ մի առավոտի։

Ռոլանդ Շառոյան

Մեկնաբանություններ