Նախագահ Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, որ «ժողովրդի վստահությունը չվայելող ֆրանսիական կառավարությանը իմպիչմենտ հայտարարեց Ֆրանսիայի Ազգային ժողովը և հեռացրեց»:
Նախագահ Սարգսյանի այս հայտարարությունը, գոնե ինձ համար, տարակուսելի է:
Որովհետև, նախ՝ Ֆրանսիայի վարչապետ Ֆրանսուա Բայրուն ինքն էր իր կառավարության հետագա աշխատանքի նպատակահարմարության հարցը մտցրել խորհրդարան, և երկրորդ՝ նշել էր հիմնական պատճառը:
Այն է՝ երկրի նախագահի վարած արտաքին քաղաքականության հետևանքով, քաղաքականություն, որն արտահայտում է ոչ թե Ֆրանսիայի ազգային, այլ ԵՄ գլոբալ շահերը, Ֆրանսիա պետության արտաքին պարտքը յուրաքանչյուր ժամում ավելանում է 12 միլիոն եվրոյով:
Սա, փաստորեն, վարչապետի կողմից կատարված սթափության կոչ էր:
Իսկ ֆրանսիական խորհրդարանը վարվեց ճիշտ հայ այն կնոջ նման, որ ասում էր՝ թեկուզ հացը 1000 դրամ էլ դառնա...
Իսկ նախագահ Մակրոնն էլ իր հավատարիմ ընկերոջը նշանակեց վարչապետ և հանձնարարեց ձևավորել կառավարություն։
Բայրուի կառավարության հեռանալը աղերս անգամ չունի իմպիչմենտի հետ:
Իմպիչմենտի պահանջը Մակրոնի հանդեպ է։
Եվ որքան ճիշտ էր Ֆրանսիայի նախագահ (1981-1995թթ) Ֆրանսուա Միտերանը, երբ հաճախակի կրկնում էր. «Ես Ֆրասիայի վերջին նախագահն եմ: Ինձանից հետո գալու են գլոբալիստները»։
ՈՒրիշները՝ չգիտեմ ինչպես, բայց Միտերանին փոխարինած գլոբալիստ Ժակ Շիրակի
մեզ հասցրած հարվածը կործանիչ եղավ:
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ